สอดส่ายสายตาหาคนรู้จัก ไม่ยักเจอใคร แต่คนนั่งข้างๆนี้สิเป็นสาวหมวย ผิวพรรณเปล่ง
ปรั่งมาก ๆ จนผมอยากจะผูกมิตรไว้ อย่างแรกคือยืมปากกาเพื่อไว้จด และอาจจะ
ได้รู้จักสาวน่ารักผู้นี้
" คุณครับขอปากกาให้ผมยืมไม๊ครับ " เธอมองผมแล้วแปลกใจ แล้วยิ้มๆ แต่เธอ
ก็หยิบปากกาให้ผม หมด ช.ม .เรียน ผมคืนให้กับเธอและขอสานความรู้จักทันที
"เออผม เรียนไม่ทันในวิชานี้ ช่วยติวให้หน่อยได้มั๊ยครับ
เธอมองผมอีกรอบ และยิ้มให้ด้สิคะ "วุธ" เธอจำเราไม่ได้เหรอ " น้อย"
ไง เพื่อนสมัยมัธยมต้นด้วยกัน ผมทบทวนจริงด้วยมิน่าคุ้นๆ แต่เธอในวันนี้กับเมื่อวัน วาน แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง สวยหวาน ซักจริงๆ
อีกอย่างเรา เคยมีความรู้สึกที่ดีต่อกันตั้งแต่มัธยมเป็นแฟนกันแบบเด็ก ๆ
แต่เนื่องจากเราต้องย้ายที่อยู่จึงห่างและไม่ได้ติดต่อกันเลย ก่อนลาจากกันสมัยนั้นจำได้
ว่าเราได้หอม น้อย 1 ครั้งเป็นการลา แต่การสัมผัสครั้งนั้นทำให้ผมเกิดความรู้สึกแปลก
ผมจึงถามว่าพักอยู่ที่ไหนล่ะ เธอบอกเป็นหอพักหน้ามหาลัยนี่แหละ ว่างไปเที่ยวห้องมั๊ย จะะดีหรือฮะผมถาม แต่เปลี่ยนเป็นเราไปติวที่ห้อง น้อย ดีกว่า นะ
เธอบอก เจ้าเลห์นักนะ นึกว่าเล่นตัว
ถึงห้องเธอขอตัวไปอาบน้ำก่อน "ร้อนจัง" พระเจ้าอะไรจะโชคดีขนาดนี้ เจอคนที่เคยรักและรู้สึกดี มาอยู่ด้วยกัน 2 ต่อสอง เธอออกมาด้วยผ้าขนหนูผืนน้อย ไม่สามารถปิดความขาวและอวบอิ่มได้เลย
ผมเดินเข้าไปกอดและหอมเธอจากด้านหลัง ผมอดไม่ไหวแล้วน้อย ขอให้ผมได้กอดและหอมให้หายคิดถึงนะ เธอตกใจตอนแรกขัดขืนเล็กน้อย เมื่อเธอถูกซุกไซ้รเธอ
หยุดขัดขืนและ อ่อนตามอารมณ๋รักจะพาไป น้อยจ๋า ไม่เจอมาหลายปีทีเดียว
ผมหอมแก้มซ้ายขวา ซองคอ ทรวงอกเธอ กอดรัดอย่างแผ่วเบาไล้ไปทั่วกายของเธอ
เพื่อหลอมรักของเราให้เป็นหนึ่ง ร่างขอเธอร้อนด้วยเสน่ห์หา รสสัมผัสที่เต็มไม้เต็มมือใน
โดยเฉพาะหน้าอก ผมดูดและรูปไล้ไปทั่ว น้อย คุณน่า....จริงๆ เธอกอดตอบ
และรับการสัมผัสจากแช่มชืน เรากอดกัน มอบรักแก่กัน เสียงร้องของความสุขทั้งหล... อ่านทั้งเรื่อง
