สราวลีมองไปรอบ ๆ ห้องนั่งเล่นขณะที่โสภิตาแม่ของรณกรยกถาดไอซ์ทีมาเสริฟ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอพิจารณาโสภิตาอย่างละเอียดและก็รับรู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์เอามาก ๆ เลยทีเดียว
เธอไว้ผมสั้นประบ่า ดวงตาดำขลับดูอ่อนโยน ใบหน้าเธอดูน่ารักไม่ถึงกับสวยเช้ง ซึ่งก็เป็นแบบที่พวกผู้ชายชอบนักชอบหนา เรือนร่างเธอผอมเพรียวซึ่งคงต้องอาศัยการดูแลอย่างมากประกอบด้วยเต้านมที่
แม้จะเล็กไปหน่อยแต่ก็ดูเด่น สะเอวที่คอดบางและสะโพกที่ผายกว้างรับกัน ก้นกลมกลึงและขาที่เรียวงาม
"น้าดีใจที่หนูมาทานข้าวกับเราเย็นนี้" เธอพูดและนั่งลงตรงข้ามสราวลี
ตอนเธอนั่ง สราวลีสามารถมองลอดเข้าไปในกระโปรงสั้นที่โสภิตาสวมอยู่จนเห็นกางเกงในสีชมพูที่อยู่ข้างใน มันเป็นภาพที่ทำให้หัวใจสราวลีเต้นรัว แม้เธอจะรู้ว่าคืนนี้มีแผนที่จะล่อลวงโสภิตา แต่เธอก็
อดคิดไม่ได้ว่า มันจะรู้สึกอย่างไหรหนอถ้าได้สนุกกับแม่ของรณกรก่อนใคร
"ค่ะ" เธอพูดกับโสภิตายิ้ม ๆ "เอาไว้น้าต้องไปทานข้าวบ้านหนูบ้างนะ เมื่อวานนี้พ่อกับน้าเขมก็เพิ่งพูดถึงอยู่ บอกให้หนูเชิญน้ากับรณกรมาทานข้าวที่บ้าน จะได้สนิทสนมกันมากขึ้น"
"น้า...เอ้อ.. ก็ไม่เลวจ้ะ ว่าไงล่ะลูก" แม่รณกรถาม
สราวลีหันหน้าไปทางขวาเพื่อดูว่ารณกรจะตอบแม่ว่ายังไง แต่ก็บังเอิญเห็นสายตาเขาเหลือบมองไปที่หว่างขาแม่ตัวเองพอดี เขารีบเบือนสายตาไปที่อื่นแต่ก็ช้าไปเสียแล้ว เธอยิ้มให้กับตัวเองขณะที่เขา
ตอบคำถามของแม่
"เอ่อ ครับ ผมเห็นด้วย" เขาพูดและหันมายิ้มให้สราวลี "เอาเป็นเสาร์หรืออาทิตย์นี้เลยดีมั้ย"
"ได้เลย" สราวลีตอบยิ้ม ๆ "เดี๋ยวลีจะไปบอกพ่อให้ และจะไปนัดน้าเขมด้วย จะได้มาสนิทสนมกันให้มากขึ้น อือม์ เอาเป็นวันเสาร์ดีมั้ย มากันแต่หัววันแล้วเอาชุดว่ายน้ำมาด้วย เราจะได้จัดปาร์ตี้ริมสระกัน
ฟังดูเข้าท่ามั้ยคะ"
"เจ๋ง" รณกรตอบแล้วหันไปมองแม่ ซึ่งเธอก็ยิ้มให้แล้วพยักหน้าเห็นด้วย
ในตอนนั้นเองที่มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นและรณกรลุกไปรับสาย เขาคุยโทรศัพท์อยู่ราวนาทีนึงแล้วก็วางหู จากนั้นก็กลับมาร่วมวงพร้อมกับส่ายหน้าอย่างเสียดาย "มีอะไรเหรอลูก" แม่เขาถาม "กริชรถเสียน่ะ
ครับ โทรมาอยากให้ผมไปรับ"
"เขาหาคนอื่นไม่ได้เหรอคะ" สราวลีถาม
"เห็นบอกว่าโทรไปหา 3 คนแล้วรวมทั้งพ่อกะแม่ด้วย แต่ไม่มีใครอยู่บ้านเลย"
"แหม แต่ต้องขับรถไปกลับตั้งเป็นชั่วโมงเชียวนะ" โสภิตาพูด
"ผมรู้ครับ แต่กริชเขาเคยช่วยผม... อ่านทั้งเรื่อง
