"มึง จะเห่าไปทำเหี้ยอะไรวะ...ไอ้เหี้ยพวกนี้"
น้อยแม่ค้าขายข้าวหล่อนร้องด่าลั่นตรอกเมื่อหล่อนเข็นรถเข้ามาถึงหน้าบ้าน ซึ่งน่าจะเรียกที่ซุกหัวนอนมากกว่าเพราะมันเป็นแค่เพิงไม้ลังกระดาษซ่อมซ่อ หลังคามุงสังกะสีผุๆแค่กันหวานได้ หล่อนเข็นรถขายข้าวที่ผัวเก่าของหล่อนต่อไว้ให้ก่อนที่จะถูกหายสาบสูญไปทิ้ง ลูกสาววัย 12 ไว้ให้หล่อนดูต่างหน้า
"อีหวานๆ...อีดอก...มึงหายหัวไปไหนเร็วมาช่วยกูเอาของลงหน่อยโว้ย"
"อะไรกันล่ะ...นังน้อยโวยวายจนชาวบ้านแตกตื่นไปหมดแล้วลูก"
ชายชราอายุ 60 กว่าๆเดินออกมาจากเพิงพักนุงผ้าขาวม้าตัวเดียวเพราะอากาศมันร้อนจนตับแทบแลบ
"นี่พ่อ...นังหวานมันหายหัวไปไหนละพ่อ"
"ก็มันทำการบ้านอยู่...เอ็งจะทำไมมัน...มาๆข้าช่วยเอง"
"ไม่รู้จะเรียนไปหาตะบักตะปวยอะไรนักหนา"
น้อยบ่นพึมพำขณะที่เก็บของลงจากรถกับพ่อผัว
"เป็นไงขายดีเหรอวันนี้...หมดทุกหม้อเลย"
"ก็พอดีพวกสาวโรงงานมันถูกหวยมากินเลี้ยงหร็อกพ่อวันนี้"
"เอาละเดี๋ยวข้าทำต่อเอง...เอ็งไปพักผ่อนก่อนเถอะลูก...ไปอาบน้ำอาบท่าซะไป"
ตาพันธ์พ่อผัวของหล่อนร้องบอกโดยใช้น้ำเย็นเข้าลูบให้น้อยหายเครียด
"แล้วพ่อทำไมกลับมาเร็วละวันนี้"
น้อยเย็นลงมากนั่งเอาหมวกพัดไปมาไล่อากาศร้อน
"อ้อ..ก็งานมันเสร็จก่อนเวลา..ข้าก็กลับมาเร็ว"
"นี่พ่อไปหาป้าสามาเหรอนี่"
หล่อนหงุดหงิดขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุเมื่อได้กลิ่นน้ำเงี่ยนที่คุ้นเคยโชย ออกมาเมื่อพ่อผัวเดินผ่าน
"เออ..ข้าแวะไปก่อนกลับเข้าบ้านนี่เอง...ทำไมเหรอ"
"เปล่า...ได้ข่าวว่าป้าสาหล่อนจะไปอยู่บ้านลูกแล้วหรือพ่อ"
น้อยค้อนให้พ่อผัวที่กำลังเก็บของลงจากรถเข็น
"เออ..ลูกสาวแกจะมารับพรุ่งนี้"
"อาว..ไงมันเร็วแบบนี้ละพ่อ"
"ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน"
ตาพันธ์เดินถือหม้อใบสุดท้ายเข้าไปในบ้าน
"แล้วพ่อละ..."
น้อยปรายตาถามอย่างรู้เชิงว่าพ่อผัวมีอะไรกับป้าสา
"ข้าก็อยู่ที่นี่ต่อละซิ...แล้วมันเกี่ยวอะไรกับข้าล่ะนังน้อย"
"เปล่านี่พ่อ..เห็นพ่อสนิทสนมกับป้าสานี่"
"ก็คุยกันตามประสาคนหล่อนนั่นแหละ"
น้อยแอบค้อนพ่อผัวอีกครั้งที่ทำไก๋
"เอ้อ..เอ็งไปอาบน้ำได้แล้วไป..นังหวานมันตักไว้เต็มตุ่มแล้ว...จะได้หาย เหนื่อย"
ตาพันธ์บอกลูกสะใภ้ก่อนที่หล่อนจะเดินเข้าบ้านไปก่อนทิ้งให้ น้อย นั่งเหม่อลอยอยู่คนเดียว น้อยนั่งคิดเรื่องราวของตัวเองที่ช่างโชคร้ายอะไรแบบนี้ คิด... อ่านทั้งเรื่อง
ดีครับ
Anonym | 5/7/2024 - 12:33