ปรีณาตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ เด็กสาวก็พบว่าตนเองนั้นตัวร้อนจัด รู้สึกอ่อนเพลียไปทั้งร่าง
เด็กสาวมองไปที่นาฬิกาที่ผนังบอกเวลาประมาณเกือบสองโมงเช้าแล้ว
เธออุทานออกมาในใจ ฝืนกายยันตัวขึ้น แต่ขณะที่เธอยังไม่ทันก้าวท้าวลงจากเตียง ร่างของพี่เขยก็ปรากฏเข้ามาภายในห้องเสียก่อน ด้วยใบหน้าแจ่มใสยิ้มแย้ม ดูจากสภาพของเขาแสดงว่าล้างหน้าล้าง
อาบน้ำเรียบร้อยแล้ว ใบหน้าหล่อเหลานั้นโกนหนวดเคราสะอาดสะอ้านดูแล้วชวนมอง
"บีตื่นแล้วหรือจ๊ะ ไปแปรงฟันอาบน้ำนะ พี่หนึ่งเตรียมข้าวต้มร้อนๆ ไว้ให้แล้ว"
พนมพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ในเวลานั้นใบหน้าอ่อนหวาน ซึ่งแม้พึ่งตื่นนอนใหม่ๆ ยังไม่ได้ล้างหน้าล้างตา แต่ก็ยังแสดงออกถึงความเปล่งปลั่งด้วยเลือดสาว งดงามราวกับดอกกุหลาบแรกแย้ม ทำให้ชาย
หนุ่มจับจ้องไปอย่างลืมตัว
ปรีณาใบหน้าแดง ไม่กล้าสบตาพี่เขย ก้มหน้างุดด้วยความอาย พูดอุบอิบ
"พี่หนึ่ง...จ้องอะไรเขา.."
พนมสะดุ้ง เสหัวเราะกลบเกลื่อน เดินมาฉุดข้อมือเล็กบางของน้องภรรยาให้ลุกขึ้น ดึงตัวเธอไปที่ห้องน้ำ พร้อมยื่นผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ให้
"แปรงฟัน ล้างหน้าอาบน้ำซะนะ เดี๋ยวพี่จะไปหาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนให้ น้องบีมีเสื้อผ้าเครื่องแต่งตัวทิ้งไว้ที่ห้องเล็กด้วยใช่ไหม?"
ห้องเล็กที่เขาพูด หมายถึงห้องนอนอีกห้องซึ่งปรีณาใช้เป็นห้องพัก ยามที่เด็กสาวมาค้างคืนที่บ้านนี้
ปรีณาผงกศีรษะ จากนั้นเธออ้ำๆ อึ้งๆ จะพูดอะไรออกมาแต่ก็ไม่กล้า
"น้องบีมีอะไรหรือ.."
พนมถามอย่างสงสัย ปรีณาสั่นศีรษะที่ไว้ผมทรงบ๊อบสั้นนั้นอย่างเร็ว พูดแผ่วๆ
"ไม่มีอะไรค่ะ..เดี๋ยว..เดี๋ยวบีไปหาเสื้อผ้าเปลี่ยนเอง"
"ทำไมล่ะ ไม่ต้องเกรงใจพี่เอามาให้เอง..ชุดนักเรียนไม่มีไม่เป็นไร...วันนี้บีพักอยู่กับบ้านเถอะ ไม่ต้องไปเรียนหรอก ตัวร้อนจี๋อยู่เลย"
ปรีณายังคงอ้ำอึ้ง พนมไม่สนใจรุนหลังน้องภรรยาเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะปิดประตูตามให้ ปรีณาเปิดประตูแง้มๆ กลับออกแล้วโผล่หน้ามานิดเดียว แต่ชายหนุ่มยังแลเห็นได้ว่าใบหน้านั้นแดงจัด
"บี..บี..ขอ..ขอ..ชุดชั้นใน.."
ชายหนุ่มเพิ่งเข้าใจว่าทำไมเด็กสาวถึงมีทีท่าอย่างนั้น ต้องหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น
ปรีณาอายจนต้องค้อนให้ด้วยจริตสาวอย่างที่ไม่เคยทำกับชายใดมาก่อน
"พี่หนึ่งบ้า..."
เธอว่าอย่างงอนๆ แล้วก็ปิดประตูห้องน้ำไปทันที
เมื่อปรีณาแปรงฟันอาบน้ำเรียบร้อย ก็เปิดประตูห้องน้ำโผล่หน้าเล็กๆ ออกมา ในตอนนั้นแลเห็นเสื้อผ้... อ่านทั้งเรื่อง
