“อุ้บ!!” “ว้ายยยยยยย”
วีระพล ชนเข้ากับหญิงคนหนึ่ง ทำให้ซวนล้มด้วยกันทั้งคู่ วีระพลบิดตัวโอบรัดร่างนั้นไว้แล้วพลิกให้ร่างเขาลงกระทบพื้นก่อน จะด้วยสัญชาตญาณสุภาพบุรุษอย่างไรไม่อาจบอกได้ พอล้มเอนกระทบพื้น ร่างที่เค้ากอดรัดก็ล้มเอนตาม จมูกเค้าปะทะกับแก้มอวบอิ่ม กลิ่นน้ำหอมจางๆ โชยมาให้ได้กลิ่นอย่างน่าประทับใจ ชั่วขณะนั้นต่างคนต่างก็รีบลุกขึ้น
“ขอโทษครับ เป็นอะไรมากหรือเปล่า ผมรีบ ไม่ทันได้ดู ขอโทษจริงๆ คับ”
“ไม่เป็นไรคะ ดิชั้นเองก็รีบเหมือนกัน”
พอได้มองหน้าชัดๆ วีระพล เลยทราบว่าเจ้าของร่างเป็นหญิงอายุกลางคน น่าจะประมาณ 30 สวย หวาน หยาดเยิ้ม ยิ่งขณะนี้หน้าแดงเป็นตำลึงสุก คงเพราะอายเหตุการณ์เมื่อสักครู่
“เด๋วผมช่วยเก็บของให้นะครับ” อาสาพลางเก็บเอกสาร โดยที่เจ้าของยังไม่ทันได้กล่าวอะไร
“เอ่ออ....คุณรีบไม่ใช่เหรอ ดิชั้นเก็บเองคะ เอ่อ คุณเป็นหมอเหรอคะ”
“ครับ เผอิญมีคนไข้ด่วน เลยรีบไปหน่อย นี่ครับเอกสารของคุณ ไปก่อนนะครับ”
วีระพลรีบเดินไป แต่ในขณะนั้น เขาได้รู้สึกถึงกลิ่นน้ำหอมยังติดจมูกอยู่เลย หันกลับมามองอีกที เจ้าของร่างก็เดินไปไกลพอสมควร เห็นแต่ช่วงท้าย เดินทะมัดทะแมง แต่ก็ยังสวยอยู่ คนมองแอบยิ้มนิดๆ พอวีระพลตั้งสติก็สะบัดศีรษะ “เฮ้อ นี่กูท่าจะบ้า ดันปิ๊งคนแก่ หึ หึ หึ” แล้วก็รีบเดินเข้าห้องทำงาน
วันนั้นคนไข้ที่ว่างานด่วน เป็นสาวพนักงานธนาคารแห่งหนึ่ง อยู่สาขาในตัวเมือง ที่จริงอาการก็ไม่ถึงขั้นรุนแรงมากนัก เพียงแค่วูบ เกิดจากการพักผ่อนไม่เพียงพอ และทำให้ท้องเสียไปด้วย จะว่าไปคนไข้รายนี้ก็สวยไม่หยอก เพียงแต่ตอนนี้หน้าตาซีดเซียวไปหน่อย พอเขาทำการให้ทานยาให้น้ำเกลือ และให้คนป่วยพักผ่อนแล้ว จึงบอกพยาบาลสาวคนใกล้ชิดว่า
“เดือน เดี๋ยวอีกสักชั่วโมงค่อยมาดูอาการอีกทีนะ ถ้าคนป่วยไม่มีอาการอะไรอีก ก็บอกญาติมารับกลับบ้านตอนเย็นวันนี้ได้เลย เด๋วพี่ไปดูคนไข้รายอื่นก่อน”
“คะ พี่พล เดือนจะจัดการให้คะ”
หลังจากตรวจคนไข้ และทำการรักษาอยู่ 2-3 ราย ซึ่งก็กินเวลาถึงบ่ายสามโมง เสร็จแล้ว วีรพลก็เดินกลับไปยังห้องพักของตน ซึ่งหมอทุกคนจะมีห้องพักที่โรงพ... อ่านทั้งเรื่อง
