สวัสดีค่ะ หนูชื่อปลา หนูเกิดที่อุทัยธานีค่ะ ที่บ้านหนูมีอาชีพทำนา บ้านอยู่ห่างจากถนนใหญ่มาก ที่บ้านหนู ใช้ตะเกียงแทนไฟฟ้าค่ะ และที่นี่เองที่เกิดเรื่องที่ต้องการเล่าเพื่อร่วมสนุก มันเกิดขึ้นเพราะตะเกียงเป็นเหตุค่ะ ที่หมู่บ้านหนูเขาปลูกบ้านห่างๆ กัน แต่ละหลังก็ห่างกันประมาณ 3-4 ร้อยเมตร ที่นี่เราใช้ตะเกียงกันทุกๆ บ้าน ถึงว่าที่นี่จะไม่มีไฟฟ้าใช้กันเลย เราก็มีความสุขดีค่ะ เพราะว่าถึงเราจะไม่ใช่พี่น้องกัน แต่ก็ก็รักกันอย่างพี่กับน้อง ไม่มีอะไรเราก็แบ่งปันกัน เราปลูกข้าวปลูกผัก เราเลี้ยงปลาเลี้ยงไก่ มันก็เป็นสิ่งที่เราในหมู่บ้านภูมิใจกันมากค่ะ และเราก็พร้อมใจกันไม่ใช้ไฟฟ้ากัน และเรื่องมันก็เกิดขึ้นตรงนี้แหละค่ะ หนูเองเป็นเด็กบ้านนอกที่ไม่เคยออกไปเที่ยวไหนนัก นานๆ ครั้งถึงจะได้ไปเที่ยวตัวจังหวัด เรื่องหนังก็ไม่เคยได้ดู หนูเป็นผู้หญิงบริสุทธิ์เพราะว่าเรื่องอย่างว่าหนูไม่เคยรู้จัก เลยค่ะ ว่าเขาทำกันอย่างไร เรื่องเล่นเสียวกับตัวเองก็เหมือนกันค่ะ หนูก็ไม่เคยเลยค่ะ แต่ตอนนี้หนูก็เคยเสียแล้วค่ะ แล้วหนูก็ติดใจมันมากเสียด้วย มันเป็นความสุขที่หนูต้องการมันทุกวันอย่างไม่รู้จักเบื่อหน่าย วันนั้นหนูเดินไปที่บ้านเพื่อน กว่าที่จะออกจากบ้านเพื่อนก็สองทุ่มเข้าไปแล้ว หนูเดินกลางคืนอย่างนี้ก็ต้องอาศัยตะเกียงเป็นตัวนำทาง แต่ก่อนที่จะถึงบ้าน ตะเกียงมันก็ดันดับเสียก่อน ไม้ขีดก็ไม่มี วันนั้นก็เป็นคืนข้างแรมเสียด้วย มีอยู่ทางเดียวเท่านั้น ที่บ้านน้าที่อยู่ใกล้ๆ คือบ้านน้าแจ่ม น้าแจ่มคนนี้เป็นสาวม่ายมา 2 ปีแล้ว เพราะว่าผัวน้าแจ่มไปทำงานต่างประเทศ มีผัวก็เหมือนไม่มี หนูก็เลยว่าเขาเป็นสาวม่าย ส่วนน้าแจ่มกับหนูรู้จักกันมานานแล้ว และเราสองคนก็สนิทกันดี เพราะว่าน้าแจ่มมันจะไปคุย ที่บ้านหนูเป็นประจำ หนูเดินมาเกือบถึงบ้านน้าแจ่มอยู่แล้ว ก็เลยเดินไปขอไม้ขีดจากเขา หนูมองเข้าไปเห็นในบ้านน้าแจ่ม ยังเปิดไฟอยู่ พอหนูเดินเข้าไปใกล้ๆ กำลังอ้าปากจะตะโกนเรียกอยู่แล้ว หนูก็ได้ยินเสียงร้องคราง เหมือนกับว่าน้าแจ่ม แกเป็นไข้สูง ด้วยความเป็นห่วงแท้ๆ หนูเดินขึ้นบ้านอย่างเร็ว แล้วผลักประตูออกทันที
"ว้าย!!" "เฮ้ย!!" เราสองคนก็ต่างอุทานอย่างเร็วแทบจะพร้อมกัน เพราะว่าน้าแจ่มนอนถ่างขามาทางที่หนูยืนอยู่ จากแสงที่ตะเกียงแกจุดเอาไว้ มันสว่างพอที่หนูจะเห็นได้ถนัดตา พอหนูเปิดประตูเข้าไป น้าแจ่มก็ตกใจเอามือทั้งสองข้าง รีบยันท... อ่านทั้งเรื่อง
