จนพี่อ่อนขู่ว่าจะไปฟ้องคุณพ่อคุณแม่ให้ตัดเงินค่าขนม และริบรถยนต์ ที่ผมขับถ้าผมยังขืนหนีเที่ยวกลางคืนอีก ทำให้ผมไม่กล้าหนีเรียนพิเศษกับพี่อ่อนอีก ต้องห่างๆ เพื่อนฝูงที่เที่ยวด้วยกัน จนพวกมันโทรมาตามซึ่งผมก็บอกไปตามความจริง ว่าต้องอยู่เรียนพิเศษกับพี่อ่อนที่บ้าน วันหนึ่งพวกเพื่อนของผมยกโขยง กันมาที่บ้านผม ซึ่งวันนั้นเป็นวันที่พี่อ่อนมาสอนหนังสือที่บ้านผมพอดี ไอ้พวกเพื่อนของผมมันเห็นผู้หญิงสวยๆ อย่างพี่อ่อน แล้วอยู่เฉยได้ที่ไหน ต่างพากันพูดจาหยอกเย้าสองแง่สองง่ามกับพี่อ่อน ทำให้เธอโกรธมากถึงกับยื่นคำขาดกับผม "ถ้าโก้ไม่ เลิกคบพวกนั้น พี่จะไปฟ้องคุณอาคุณน้าจริงๆ" "โธ่พี่อ่อนครับ เพื่อนผมมันก็พูดไปอย่างนั้นเอง" "ไม่รู้ พี่จะฟ้องจริงๆ ด้วย"
พี่อ่อนยืนยันหน้าตาจริงจัง แต่ผมก็ไม่ยอมหรอก ถ้าขืนพวกนั้นรู้เขาคงหัวเราะเยาะผมตาย ดังนั้นพี่อ่อนก็ไปฟ้องคุณพ่อ คุณแม่ผม ทำให้ผมถูกตัดเงินค่าขนมครึ่งหนึ่ง แถมรถยนต์ที่ขับก็ถูกริบด้วย ทำให้ผมเสียใจมาก ผมเอาเรื่องนี้ไปบอก พรรคพวก พี่เชิดซึ่งเป็นเพื่อนรุ่นพี่ที่เปรียบเสมือนหัวหน้ากลุ่มกลายๆ บอกให้ผมเอายาไปมอมให้พี่อ่อนนอนหลับ และถ่ายรูป เปลือยของพี่อ่อนเอาไว้ขู่ทีหลัง จะได้ไม่กล้าปากโป้งอีก ซึ่งตอนนั้นผมกำลังโกรธพี่อ่อนเป็นอย่างมาก และต้องการจะแก้แค้น พี่อ่อน จึงทำให้ผมเห็นดีเห็นงามไปด้วย ผมคอยเวลาจนได้จังหวะที่คุณพ่อคุณแม่ของผม ต้องไปทำธุระที่ต่างประเทศราวๆ อาทิตย์หนึ่ง ประกอบกับช่วงนั้นเป็นช่วงใกล้สงกรานต์
ผมก็เลยทำเป็นใจดีอนุญาตให้พวกคนใช้กลับไปบ้านหมด เมื่อพี่อ่อน มาสอนหนังสือผมตามปกติ ในบ้านหลังใหญ่ของผมจึงมีเพียงพี่อ่อนอยู่ตา... อ่านทั้งเรื่อง