เรื่องของผมเองเกิดขึ้นมาเมื่อ 2 ปีก่อนโน้น ผมเองก็ไม่อยากจะบอกใคร แต่เก็บไว้รู้สึกอึดอัดก็อยากจะหาทางระบาย(ที่นี้เป็นที่ระบายของคนทั้งหลาย.....อิอิ ล้อเล่นนะครับ อย่าถือสา)ขอแนะนำตัวก่อนผมชื่อ ดิน ตอนนี้อยู่ปี 4 เดิมที่ผมเกิดที่จังหวัดหนึ่งในภาคอิสาน ครอบครับก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรมากนักแต่พอมีกินเหลือเก็บ ไม่ขอร่ายยาวเข้าเรื่องเลยแล้วกันครับ หลังจากผมได้ออกจากบ้านเพื่อไปเรียนต่อที่มหาลัยเชียงใหม่แห่งหนึ่งอยู่กับญาติที่นั้นก็ไม่ได้กลับบ้านเกือบ 2 ปี จะกลับไปก็ไม่ถึงอาทิตย์ก็รีบขึ้นมา แต่เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อปลายเดือนมีนาคมที่เป็นช่วงปิดเทอมของทุกๆคน ผมก็เช่นกันแต่ปีนั้นเป็นปีที่พิเศษสำหรับหลายคนที่อายุรุ่นเดียวกับผม เพราะต้องเข้ารับการเกณฑ์ทหาร ผมก็ได้ไปทำหน้าที่ในส่วนนี้เช่นกัน ผมก็จัดเตรียมเก็บเสื้อผ้า 4-5 ชุด กะว่าจะอยู่ไม่นานเหมือนที่ผ่านมา ตอนนั้นผมไม่ได้บอกใครเลยที่บ้านเพราะไม่มีใครอยู่บ้าน ทิ้งบ้านไว้ให้ผมเป็นมรดกเรียบร้อยและอีกอย่างผมต้องการอยู่คนเดียวนิสัยส่วนตัวของผมเป็นแบบนี้ อีกอย่างก็ไม่อยากจะรบกวนใครด้วยเพราะว่าพ่อแม่และพี่สาวไปทำงานที่กรุงเทพฯพ่อกับแม่เข้ามาทำงานที่กรุงเทพฯ
เลยซื้อบ้านอยู่ที่นั้น แต่ก็ไม่รู้ว่าฟ้าเล่นอะไรกับผมก็ไม่รู้ อยากจะอยู่สบายๆก็ดันไม่เป็นไปตามที่เราต้องการ ตอนนั้นผมไปถึงสถานีอาเขตพอดี ว่าจะไปซื้อตั๋ว เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ยกขึ้นมาดู แป๋ว....... แม่เราเอง
ผมก็คุยได้ประมาณ 20 นาที หลังจากที่ผมบอกว่ากำลังจะกลับบ้านไปเกณฑ์ทหาร แม่ก็บอกว่าจะกลับยังไง ไม่มีใครอยู่บ้าน จะอยู่ยังไง กินอะไร ไม่รู้อะไรต่ออะไรอีกมากมาย ผมเองก็จำไม่ได้หมดเอาประมาณว่าท่านห่วงลูกชายคนนี้มากก็เลยสั่งว่าให้ไปหาที่กรุงเทพฯก่อน ผมก็จำใจต้องทำตามก็ไปซื้อตั๋วปลายทางที่หมอชิด หลับไปได้หนึ่งคืน เกือบ 8 โมงเช้าที่รถถึงหมอชิด ลงจากรถก็เห็นพี่สาวมาคอยรับอยู่แล้ว ผมเดินลงจากรถก็มองพี่สาวอยู่นิดหนึ่ง เพราะไม่ได้เจอกันมาเกือบ 2 ปี ก็ดูผิดหูผิดตาไปนิดหน่อย เธอมาในชุดเสื้อรัดรูปแล้วมีเสื้อแขนยาวสีเขียวอ่อนๆทับอีกชั้น แต่มองเห็นถึงรูปทรงของความกลมกลึงได้ชัดเจนมาก เสื้อรัดรูปที่รัดกับทรงอกของพี่สาวทำให้หน้าอกของพี่สาวดั... อ่านทั้งเรื่อง
