...........ยามไกลบ้านความคิดถึงก็เต็มเปี่ยม..คิดถึงคนที่เรารัก..คิดถึงคนที่เราห่วง..บางครั้งวันเวลาดูเหมือนโหดร้ายเสียเหลือเกินกับเรา...ถ้ามีเวลาก็คอยนึกคอยคิดถึงภาพเหตุการณ์เก่าๆครั้งที่ยังติดตาติดใจ...
มีหลายๆครั้งการที่อยู่ไกลบ้านทำให้เกิดปัญหามากมายทั้งกับคนที่เรารักและก็ตัวเราเอง....ไม่อยากบอกว่ามันคือความเหงา...ไม่อยากบอกว่ามันคือความรู้สึก..แต่ทุกอย่างมันคือตัวเรา...เราจะก้าวไปซ้าย ไป
ขวา...เราคือผู้กำหนด.
...........จ่าเมฆทหารกล้าแห่งถิ่นอีสานใต้..เขาถูกส่งมาประจำการที่ภาคใต้เป็นเวลากว่าสี่เดือนแล้ว..เขามีครอบครัวที่อบอุ่นถึงแม้เขายังไม่มีลูกก็ตาม..จ่าเมฆมีเมียชื่อกลอยเป็นลูกสาวกำนันคนดังแห่งอีสาน
ใต้..กลอยหญิงสาวที่ครั้งหนึ่งเธอคือเทพีแห่งงานบั้งไฟ..เธอเป็นสาวน้อยร้อยชั่งที่หนุ่มๆหมายปองทั้งหนุ่มเขมร..หนุ่มไทย..แต่จ่าเมฆเหนือกว่าที่คิด...จ่าเมฆอาศัยลูกอึดลูกอ้อน..เช้าถึงเย็นถึงและเข้าทาง
พ่อกำนันได้เป็นอย่างดี..
............กลอยใช่ว่าเธอจะรักจ่าเมฆแต่เธอตกหลุมพรางต่างหาก..ทั้งพ่อของเธอและใครอีกหลายคนรวมถึงจ่าเมฆขุดหลุมกับดักไว้...แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างที่กลอยยอมรับรักจากจ่าเมฆ อาจเพราะบทรักหรือ
เปล่าไม่รู้แต่ทุกคืนเสียงครวญครางจากกลอยดังออกมาจนทำให้พ่อกำนันหาวเลอ...บ่อยครั้งที่พ่อกำนันอดใจไม่ไหวต้องแอบชำเรืองหาช่องมองที่มาของเสียงครางนั้น...ถึงวัยจะกว่าห้าสิบต้นๆกำนันก็ยังมี
ไฟราคะมากมาย..กำนันมีสาวๆมากมายคอยปรนเปรอยามที่เขาต้องการ..บ่อยๆที่พ่อกำนันแอบดูลูกสาวแสดงบทรักกับจ่าเมฆแล้วอดใจไม่ไหวก็ต้องหาสาวๆมาผ่อนปรน..
............นี่ก็กว่าสี่เดือนแล้วที่จ่าเมฆจากบ้าน..จากครอบครัวที่อบอุ่น..กลอยนอนคิดถึงทุกคืน..คิดถึงบทรักบทพิสสวาสที่เคยได้รับจากจ่าเมฆ...กลอยอดไม่ได้ที่จะปลดปล่อยความกำหนัดยามที่เกิดอารมณ์ไค
ร่...ทุกครั้งก็ต้องนึกถึงลีลารักที่ร้อนแรงของจ่า..ยิ่งนึกมันก็ยิ่งเสียว..เสียวมากๆก็เสร็จเร็วจนเธอต้องสนองตัญหาถึงสองครั้งก็มี...เสียงครางยังดังออกมาจากห้องลูกสาวอยู่บ่อยๆจนพ่อกำนันนึกสงสาร...ภาพ
ที่พ่อกำนันเห็นเมื่อแอบชิดร่องผนังก็คือร่างที่เปลือยเปล่าของกลอยที่มีวัตถุบางอย่างสอดแทรกกลางร่องหลืบ..หลืบใหญ่สวยงามของกลอยช่างน่ามองยิ่งนัก..โหนกเนินกลอยมันช่างรัญจวนเหลือเกิน..นม
หรือก็สวย..ก้นก็ใหญ่อวบน่าซุกไซ้...ยามที่เธอเร่าร้อนใก... อ่านทั้งเรื่อง
