ตอนนั้นยังไม่ค่อยหล่ออ่ะนะ แววหล่อยังไม่ค่อยออก จะจีบใครทีนึงนี่ยากลำบาก จะมีก็แต่คนที่หน้าตาระดับล่างๆจนถึงปานกลางมาชอบอยู่เหมือนกัน แต่ผมนับว่าเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโรงเรียนแล้ว
เพราะมีคนที่สวยในระดับบนสุดมาแอบชอบผมโดยที่ผมไม่รู้จนกระทั่งเค้ามอบกายให้ผม
ราวๆเดือนตุลาคมปี2547 ผมฟิล์ม ไปโรงเรียนแล้วไม่ค่อยจะโดดเรียนสักเท่าไหร่ช่วงนี้ นั่นเพราะใกล้จะสอบเข้ามาเต็มทีแล้วก็ต้องตั้งใจเรียนกันเป็นธรรมดา เรื่องความรักเหรอ ตอนนั้นไม่ได้คิดครับคิดแต่จะปั๊ม GPA ให้มันคงที่ จนกระทั่งมันก็เข้ามาหาเองในที่สุด
ผมมักจะถูกล้อเลียนเป็นประจำในเรื่องการเรียน <ก็เรามะตั้งใจง่ะ>
วันหนึ่งห้องผมเรียนวิชา ชีววิทยา ผมทำการบ้านไปส่งคนแรกเลยครับ ภูมิใจมากๆ แต่คุณครูตรวจแล้วพบว่าการบ้านที่ผมส่งนั้นผิดหมดเลย ทั้งห้องก็ฮาไปตามระเบียบ ผมก็งอลจบวิชาชีวฯ ผมก็แอบหนีไปนั่งคนเดียว ปรากฎว่า ผู้หญิงในห้องผมคนนึง เป็นสุดสวยประจำห้องเลยก็ว่าได้ เค้าเดินมานั่งข้างๆผม ผมก็คุยกันภาษาเพื่อน
ไม่ได้คิดอะไรตั้งแต่วันนั้นเราก็เริ่มสนิทกัน
ผู้หญิงคนนั้นชื่อ เหวย ชื่อจริงชื่อ นส.ปานทิพย์ (ปกปิดสกุล)
<เดี๊ยวเพื่อนเค้ามาอ่านแล้วจำได้ขออุปไว้คับกลัวฝ่าย ญ เสียหาย>
เหวยเป็นคนง่ายๆ น่ารัก คนมาจีบเยอะ แต่ไม่เคยเห็นคุยกับใครสักเท่าไหร่ หากแต่จะใช้ความสวยไปในทางการเรียนซะมากกว่า
ผมดีใจมากที่เหวยเริ่มมาตีสนิทกับผมทั้งที่ผมไม่ได้มีอะไรดีเลย
พอเหวยเริ่มมาชอบผม สาวๆคนอื่นในห้องก็เริ่มแซวผม เริ่มตีสนิทกันมากขึ้นเหมือนเหวยเป็นตัวเปลี่ยนอนาคตผมเลยแหล่ะ ตั้งแต่เหวยคุยกับผม สาวๆหลายคนในโรงเรียนเริ่มมาชอบผมโดยไม่ทราบสาเหตุ ผมเองก็แปลกใจ แต่มันก็มีคนที่คอยอิจฉาเยอะเหมือนกัน
จนวันกีฬาสีมาถึง ผมคิดในใจแล้วว่าจะบอกรักเหวย ผมตั้งใจมากเตรียมดอกกุหลาบช่อใหญ่ไว้คู่กับลูกอมฮาร์ท-บีท ตื่นแต่เช้าเลยครับ ตี3 ตื่นเต้นนอนไม่หลับผมมาโรงเรียนทั้งที่ท้องฟ้ายังมืดคลึ้มอยู่เลย
เลยโทรศัพท์หาเหวยกะให้เหวยมาเซอร์ไพรส์กัน2ต่อ2 จะได้ไม่มีคนมาขัดจังหวะบอกรักของผม
ถึงโรงเรียนแล้วเหวยก็อุตส่าตื่นแต่เช้ามาดูเซอไพรซ์ผม มันก็แปลกๆที่ผมพูดแค่คำเดียวเหวยก็ตื่นออกมาเลย (แสดงว่ามีใจให้เราแล้ว)
ผมและเหวยมาถึงโรงเรียนราวๆตี4 ไม่ต้องสงสัยเลยครับ มีนักเรียนบ้ากีฬาสีมาก่อนผม... อ่านทั้งเรื่อง
