เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นแต่เช้า ก็ไม่ได้เช้ามากนัก ประมาณสองโมงเช้า แต่สำหรับน้องปีหนึ่งที่เคยชินกับการตื่นสายช่วงปิดเทิร์มก็ถือว่าสาหัสมากทีเดียว โดยเฉพาะคุณหนูอย่างปิ๊กนิ๊ก
"ฮา...โหล...ครายอ่า...โทรมาแต่เช้า...ฮ้าาว.." เสียงรับสายอย่างไม่เต็มใจของปิ๊กนิ๊กที่ตื่นเพราะเสียงโทรศัพท์มือถือของเธอทีเดียว "พึ่งตื่นหรือลูก ป๊ากับม๊ารอที่หน้าหอแล้วนะ เดี๋ยวจะได้ไปหาห้องพักข้าง
นอกกันแต่เช้า" "หวัดดีค่ะม๊า มัยมาแต่เช้าจังเลยอะ " ปิ๊กนิ๊กยังคงสลืมสลือทักทายม๊าอย่างหงุดหงิดเพราะพึ่งตื่น "รีบเตรียมตัวซะ เสร็จแล้วออกมาหาม๊าที่ม้าหินอ่อนข้างนอก" พอม๊าวางสาย ปิ๊กนิ๊กจึงต้องลุก
ไปเข้าห้องน้ำเตรียมตัวอย่างไม่เต็มใจเพราะพึ่งตื่น"
ปิ๊กนิ๊กอาบน้ำเสร็จพึ่งออกจากห้องน้ำ ม๊าก็โทรมาอีก "ฮาโหล ปิ๊กนิ๊กพึ่งอาบน้ำเสร็จนะคะม๊า" "อาบเสร็จแล้วเหรอ แต่งตัวเสร็จยังล่ะ เร็วหน่อยนะอาปิ๊กนิ๊ก เดี๋ยวจะสาย" "ค่ะ เดี๋ยวขอเวลาปิ๊กนิ๊กแต่งตัวสัก
ห้านาทีนะคะม๊า" "ไม่เอาอ่า สามนาทีก็พอ อ้อ แล้วก็ ใส่ชุดใหม่ที่ม๊าพึ่งไปตัดให้ด้วยนะ อาปิ๊กนิ๊กนะ อ้อ แล้วก็ อย่าทำให้ม๊าผิดหวังนาา" ปิ๊กนิ๊กเข้าใจความหมายของม๊าทันที แต่ก็ต้องรีบรับคำไปเพราะกลัวว่า
เมทที่ยังไม่ตื่นสักคนจะรำคาญ "ค่ะม๊า หวัดดีค่ะ"
ปิ๊กนิ๊กรีบใส่กางเกงในและรีบจัดการกับเส้นผมอันยาวสลวยของตัวเองแล้วค้นหาชุดใหม่ที่ม๊าพึ่งซื้อให้ พอหาเจอก็รีบสวมใส่เข้าทันที เรียบร้อยแล้วก็ส่งกระจกหันซ้ายหันขวา ทำให้ปิ๊กนิ๊กถึงกับกลืนน้ำลาย
เอื๊อกพูดกับตัวเองว่า "อีกแล้วเหรอเนี่ย " เพราะภาพที่ปิ๊กนิ๊กเห็นในกระจกคือภาพของหญิงสาวที่สูงถึง175เซ็น สวมชุดกระโปรงที่ตัวเล็กและสั้นแบบสุดๆความจริงชุดมันยาวมาปิดก้นพอดี แต่ด้วยความที่
ปิ๊กนิ๊กเองก็เป็นหญิงสาวที่สูงเพรียวมีความสูงถึง175เซ็นอยู่ด้วย ทำให้ชุดที่ใส่ยาวปิดแค่ครึ่งก้นไม่พอที่จะปิดกางเกงในของเธอได้
ทำให้เห็นกางเกงในส่วนปลายหีของเธอเลยชุดออกมาเกือบสองเซ็น แค่นั้นยังไม่พอ เพราะหน้าอกอันมหึมาเหมือนลูกแตงโมผลใหญ่สองลูก ดันชุดซะลอยพลิ้วออกมากอีกทำให้มองเห็นกางเกงในของ
เธอชัดเต็มตาเข้าไปอีก ขณะที่ปิ๊กนิ๊กกำลังพิจารณาตัวเองในกระจกอยู่นั้น โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก "ฮาโหล ค่า" "อาปิ๊กนิ๊กอ่า มัวทำอะไรอยู่ ออกมาได้แล้วลูก" "ค่ะ ๆ ไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะม๊า" ปิ๊กนิ๊กวางสาย ถอน
หายใจเฮือก พูดกับตัวเอง "เห็นหีเราชัดเ... อ่านทั้งเรื่อง
