เราไม่รู้นึกพิเรนอย่างไร อยากเอาให้ถึงใจเลยเราลงไปชั้นล่างที่โต๊ะทำงาน นั่งอ้าขาช่วยตัวเอง ใจนึกว่าลูกน้องกำลังทำ เราครางออกมาเลยเวลาเราใช้นิ้วแหย่เข้าออกถูไปมาตรงเม็ดนั้น กำลังเสียวเพลินๆเราได้ยินเสียงเด็กซึ่งจำได้ว่าเป็นลูกชายของคนงานที่ร้าน ซึ่งพวกนี้จะนอนอยู่ด้านในของที่เก็บปูน เสียงเด็กเหมือนอยู่หน้าร้าน เรานั่งฟังเงียบๆก็ยังไม่ไปเสียงเหมือนเด็กทะเลาะกัน เรานุ่งผ้าเช็ดตัวแล้วเปิดประตูเหล็กดู เห็นเด็กยืนอยู่คนเดียวร้องไห้ เด็กคนนี้เป็นพม่าอายุแค่แปดเก้าปี เราถามเด็กก็ตอบไม่ค่อยรู้เท่าไรนัก ความคิดพิเรนเกิดขึ้น เราดึงมือเด็กเข้ามาแล้วปิดประตู เด็กเงียบไม่ได้ร้องได้แต่มองหน้าเรา เรารวบรวมความกล้าจับเด็กถอดเสื้อผ้าออกหมดจู๋เด็กยังไม่ใหญ่เลย เราถอดผ้าเช็ดตัวออกแก้หมดเลย เด็กมองเราใหญ่ มองนมมองเนินที่มีขนของเรา เราเอาผ้าเช็ดตัวไปชุบน้ำมาเช็ดตัวเด็ก เช็ดจนทั่วเราจับจู๋เด็กจนแข็งแต่ก็ยังเล็ก เราเอามือเด็กมาลูบเนินเราเด็กดูไม่ฝืนอะไร เราเอานิ้วเด็กแหย่เข้าในเนิน
ตอนนี้น้ำเราแฉะไปหมดแล้ว นิ้วเด็กถูเข้าออกจนเราเสียว เราบอกให้เด็กทำไปเรื่อยๆเราเสียวมากเลย เราให้เด็กดูดนมยิ่งเสียวเข้าไปอีก เราชวนเด็กขึ้นบนห้อง เราให้เด็กนอนแล้วเราก็เอาเนินถูไปมาบนตัวเด็ก เราให้เด็กนอนคว่ำเราเอาเนินถูไปมาตรงก้นเด็ก ถูกดไปมาเสียวมากๆจนเราเสร็จ น้ำเราไหลแฉะทั่วตัวเด็ก เราอยากให้เด็กเลียให้แต่ไม่กล้าบอก กลัวเด็กไม่เคยจะตกใจ เราหยิบเงินส... อ่านทั้งเรื่อง
