เสียงออดดังกังวานขึ้นเป็นจังหวะ 2 ครั้งแบบเว้นวรรค แสดงว่ามีผู้ต้องการ พบเจ้าของบ้าน
และแทนที่จะเป็นสาวใช้ออกไปต้อนรับ คุณนายวิไลักษณ์ต้องออกไปต้อนรับเอง
และพอเผชิญหน้ากับผู้มาใหม่หล่อนก็อุทาน ออกมาอย่างเผลอตัว
“อุ๊ยต๊าย...ท่านชาย..."
แน่นอน ผู้ที่มาพบหล่อนคือท่านชายอินทรจักร ผู้เฒ่าจอมราคะนั่นเอง
ความจริงหม่อมเจ้า อินทรจักรฯ นัดมาพบกับคุณนายวิไลักษณ์ในตอนหัวค่ำ
แต่เนื่องจากอารมณ์เปลี่ยวที่ฟุ้งสร้านมากเกินไปนั่นเอง ทำให้ท่านรีบมาก่อนกำหนด
โดยมิได้เอารถยนตร์มาเหมือนเช่นเคย แต่นั่งรถรับจ้างมาลง ที่หน้าบ้านเช่นเดียวกับนิภา
"ตายจริง...ท่านขาทำไมมาแต่หัววันเชียวคะ นัดกับน้องไว้ว่า ...จะมาทุ่มตรงนี่คะ..."
"ก็คิดถึงน้องมากน่ะซิ...จึงรีบมาแต่วัน"
แกสรรพยอกแล้วเดินคลอมาตามถนนช้าๆ กับคุณนาย วิไลลักษณ์
"อย่ามาทำปากหวานหน่อยเลย...รู้หรอกว่าระยะนี้คุณท่านมีของดี สดๆ ซิงๆ กินเป็นประจำใช่ไหมล่ะ"
หล่อนแกล้งทำหน้าง้ำตัดพ้ออย่างข้าวแล้งฝน
"อย่าพูดอย่างนั้นเลย...ถึงยังไงๆ ก็สู้ของเก่าลายครามอันมีราคาอย่างน้องไม่ได้ "
"หวานนัก...นี่แน่ะ"
หล่อนค้อนแบบแสร้งจริตหยิกต้นแขนท่านชายอินทรจักรฯ ค่อนข้างแรง แกถึงกับสดุ้งโหยง
เมื่อทั้งสองเดินมาถึงตัวบ้าน ตาเฒ่าตัณหากลับก็ประหลาดใจ
ที่เห็นรถเบ๊นซ์หางปลารุ่นล่าสุดจอดอยู่หน้าตึก พลางขมวดคิ้วถามว่า
"เอ๊..นี่รถใครกันน่ะ ดูเหมือนจะเป็นรถของ มร.ปีเตอร์นี่นา ใช่ไหมน้อง..."
"จุ๊...จุ๊...อย่าเอ็ดไป"
"ใช่ค่ะ..รถของฝรั่งคนนั้นแหล่ะ น้องกำลังให้แกเล่น กับหนูนิภา
บนห้องน้องน่ะ ตามที่น้องเคยพูดกับคุณป้าไว้นั่นแหละ เธอเพิ่งจะตกลงปลงใจวันนี้เอง...
ปล่อยแกก่อนเถอะค่ะ ไปคุยกับน้องที่ห้องครัว ก่อนก็ได้ค่ะ...มาซิคะ"
หล่อนดึงแขนพระอินทรจักรฯ ตามเข้าไปในห้องอาหารของตัวบ้าน
ที่อยู่ถัดไปจากห้องรับแขก แล้วปิดประตูลงกลอนกันแม่บ้านเข้ามายุ่มย่าม
ม.จ. อินทรจักรฯ ยิ้มในหน้า และพลางนึกถึงรูปร่างหน้าตาของนิภาผู้เป็นพี่สาวของนงุช
ที่แกปล้ำล่อไปเมื่อหลายวันก่อน
แกอดเสียดายนิภาที่ต้องมาพลีกายให้กับนายฝรั่งเสียก่อนแก ทั้งที่แกอยากจะลองเหมือนกัน
เพราะรูปร่างหน้าตาอันแสนยั่วยวนใจของหล่อน
แต่ก็ปล่อยไปก่อนเถอะ แกซ่อนยิ้มไว้เมื่อมีแผนการณ์ จะล่อหล่อนตลบหลังสักที ... อ่านทั้งเรื่อง
