เป็นแบบนี้มาสองปีหลังจากเธอย้ายตามสามีมาอยู่ที่นี่.....สามีเธอเป็นผู้จัดการแผนกของห้างสรรพสินค้าชื่อดัง
ทั้งหนิงและสามีอยู่กันสบายๆเพราะเงินเดือนสองคนพอมีเหลือเก็บ เธอตั้งใจจะหาซื้อบ้านที่นี่ เพราะเธอชอบ
หนิงตั้งใจว่าถ้าเธอมีบ้านเธอค่อยมีลูกกับสามี.....แต่เมื่อเวลาผ่านไป สามีเธอมีการเปลี่ยนแปลงของชีวิตบางอย่าง
มันทำให้หนิงไม่สบายใจกับข่าวที่ได้รับ และการกลับบ้านไม่ตรงเวลาของสามี หนิงเป็นคนพูดน้อบขี้เกรงใจ เธอจึง
เงียบมาตลอด แต่เธอเก็บความรู้สึกไว้มากมายจนบางครั้งเธอก็ไประบายกับเพื่อนสนิดของเธอที่ทำงาน คำปลอบใจ
เป็นสิ่งที่เธอได้รับ แต่มันช่วยเธอได้ไม่มากนัก บางครั้งนอนร้องไห้ คิดน้อยใจ
เกมสวาสที่เคยได้รับจากสามีที่เธอชอบ และโหยหาทุกครั้งเมื่อเธออยู่กับสามี สามีชมเธอเสมอว่าเธอเป็นผู้หญิง
ที่ร้อนแรง ดุดันในเรื่องเซ็กซ์ เธอชอบคำชมแบบนี้จากสามี แต่เดี๋ยวนี้สามีเธอกลับลืมไปแล้ว นี่ก็หนึ่งเดืนพอดี
ที่สามีเธอไม่ได้ร่วมรักกับเธอ สามีเธอกลับบ้านเธอก็หลับไปแล้ว หรือบางทีเธอตื่นขึ้นมาเพื่อความต้องการบทรัก
สามีเธอกับปฏิเสธ มันทำให้เธอเสียใจอย่างมาก เธอเคยคิดไปหาผูเหญิงที่ทำให้สามีเธอเปลี่ยนไป แต่เธอกับไม่
ในตอนหลังเพราะเธออายเกินกว่าที่จะไปทะเลาะ
และความเหงา ความน้อยใจ ความกำหนัดก็มาในจังหวะที่ไม่น่าจะเกิด เพราะตัวเลือกที่มามันไม่ใช่ แต่มันเป็นไปแล้ว เธอดูเศร้าในวันนี้ เพือนๆจึงชวนเธอไปหาความสนุกบ้าง พวกเธอตกลงจะไปดื่มกินกันที่ผับแห่งหนึ่ง ที่หรูหรา
ในนี้มีแต่ชาวต่างชาติ คนไทยมีบ้างแต่น้อยมาก เธอสนุกกับเพื่อนๆสนุกกับการดื่ม จนเธอเริ่มตึงๆ เธอจึงบอกเพื่อนๆ
ว่าจะกลับที่พัก เพื่อนๆขอร้องให้อยู่ต่อแต่เธอปฏิเสธ กลัวเช้าตื่นมาทำงานไม่ไหว
เพื่อนคนหนึ่งจะไปส่งเธอตอบปฏิเสธ เธอกลับเองได้ ให้เพื่อนอยู่สนุกกันต่อ เธอเรียกรถสองแถวให้ไปส่ง.......เธอมาถึงที่พักเที่ยงคืนพอดี......
สามีเธอยังไม่กลับ เธอกำลังเปิดประตูสายตาเธอก็เหลือบไปเห็นแผ่นกระดาษเขียนข้อความว่า....หนิงพี่ไปค้างบ้าน
เพื่อนนะ กินเหล้ากันหน่อย....เธอเห็นเธอรู้สึกเบื่อชีวิต....เธอหันกลับไปดูรถสองแถวก็ยังเห็นจอดอยู่....เธอเดินไปหา
ช่วยพาฉันไปส่งที่เดิม....เธอขึ้นรถด้วยอาการมึนๆ สองแถวยังไม่อ... อ่านทั้งเรื่อง
