" อีบัวเอ๊ย...อีบัว... " ยายทองแกนั่งอยู่ที่นอกชาน ตะโกนเรียกสานสาวของแกอยู่บนบ้าน " จ๋ายาย..... " เสียงอีบัวดังมาจากหลังบ้านแล้วรีบวิ่งขึ้นบันไดมาด้วยความเร็ว " ตุ๊บ...โอ๊ย...ยายจ๋า...ช่วยหนูด้วย... " " มึงเป็นอะไรของมึงว่ะอีบัว " ยายทองตะโกนร้องว่าหลานสาวแบบไม่สบอารมณ์ เสียงลั่นทุ่ง แล้วลุกมาส่องดูที่นอกชาน " หนูตกกะไดจ้ายาย " อีบัวมันตกบันใดลงไปนอนหงายอยู่ที่พื้นดิน ผ้าถุงเปิดขึ้นไปถึงหน้าท้อง เห็นเนินหีขาวๆลอยอยู่เต็มง่ามขาข้างๆบันได "
กูว่าแล้ว...บอกมึงกี่ครั้งกี่หนแล้วว่ะ...ว่าให้ค่อยๆเดิน แต่มึงก็ยัง... " แกไม่รู้จะพูดยังไงกับหลานสาวของแก ได้แต่ส่ายหัวแล้วเดินกลับไปนั่งเคียวหมากของแกต่อ " ยายนะยาย...แทนที่จะลงไปดึงหนูหน่อยก็ไม่ได้.... " " บ๊ะ...อีนี่...เดี๋ยวเถอะมึง " แกพูด พรางยกตะกล้าหมากแกทำท่าจะทุ่มใส่ " หนูยังเจ็บขาอยู่เลย...ยายจะซ้ำเติมหนูอีกรึไงละ... " " เออ...เออ...ถ้ายังเจ็บอยู่ก็ไปหาไอ้ไข่ไอ้ย้อยมัน ให้มันเอาน้ำมันนวดให้ไป...นี่เอาไปให้มันด้วย...แล้วทีหลังก็เดินให้มันช้าๆหน่อยก็ได้...อีนี่... " พูดจบ แกก็ล้วงสตางค์ให้อีบัวไปด้วย เผื่อเป็นค่ารักษา " จ๊ะยาย.... " ตาไข่ไอ้ย้อยที่ยายทองพูดถึง เป็นหมอประจำทุ่งแห่งนี้ แกรับรักษาโรคทุกชนิดที่มีเกิดขึ้นในสมัยนั้น ไม่ว่าจะผีเป็นเข้า , หรือออกลูก , ทำขวัญนาค , บายสี
โอ๊ย...มันมากมายแบบเจียรนัยไม่ถูก การเดินทางไปมาหาสู่กันก็มีแต่เกวียน แล้วก็เดิน... อีบัวก็ต้องเดินเช่นกัน มือนึงจับอยู่ที่โคนขาหนีบ อีกมือถือไม้ค้ำยัน เดินกระแพลก...กระแพลก......ไปเรื่อยๆ บ้านตาไข่ไอ้ย้อยอยู่อีกฟากนึงของทุ่ง มันก็ค่อนข้างไกลพอสมควรสำหรับตอนที่เจ็บๆอย่างนี้ แสงแดดส่องมาอ่อนๆในช่วงสายๆก็ยังไม่ค่อยจะร้อนเท่าไร แต่เหนื่อยนี่ซิ " โอ๊ย...กูหนอกู... ซิ๊ด.... " อีบัวนั่งลงที่เนินดินข้างทาง ตลบผ้าถุงขึ้นดูร่องรอยที่เจ็บปวด ในสมัยนั้นยังไม่มีใครรู้จักกางเกงใน มันปวดอยู่ตรงโคนขาด้านในเกือบๆถึงหี มันเขียวขึ้นมาบ้างแล้ว " อู๊ย....ซี๊ด..... " อีบัวเผลอเอามือลูบเบาๆ ตรงที่เจ็บ มันไม่เจ็บอย่างเดียว แต่มันเสียวด้วยเลยซี๊ดออกมา " อ้าวเป็นไงอีบัว...มึงมาทำอะไรอยู่ตรงนี้ว่ะ "
เสียงตาไข่ร้องถาม " หนูตกบันใดจ๊ะตา..." ตาไข่เดินมาเห็นอีบัวนั่งถ่างขาเอามือลูบหีพอดี " ไหนๆ...ให้กูดูซิ.... " ตาไข่แกนั่งยองๆลงแล้วบอกให้อีบัวเปิดแผลให้ดู อีบัวข... อ่านทั้งเรื่อง
