สำหรับเรื่องพรรค์นั้น ก็อย่างว่าแหละครับผู้ชาย แต่สำหรับคนปากหนักอย่างผมก็คงยาก แต่เรื่องนี้ผมคิดมานานแล้วแต่ไม่กล้า สำหรับผู้หญิง ที่ผมคิดอยู่นั้นก็คงมีเธอคนเดียว เธอชื่อว่าก้อย ซึ่งเราเรียนอยู่รุ่นเดียวกัน แต่คนละห้อง มีอยู่วันหนึ่งหลังจากเลิกเรียนแล้ว ทับก็ชวนผมว่าจะพาไปหาเพื่อนเพราะนัดไว้ ผมก็ตอบตกลงทันที พอไปถึงจะ เป็นเพราะฟ้าบันดาลหรือเปล่าก็ไม่รู้ เพื่อนของไอ้ทับก็คือไก่นั่นเอง ซึ่งผู้หญิงคนนี้เพื่อนมากเหลือเกิน และบังเอิญ ในจำนวนนั้นก็มีก้อยอยู่ด้วย ซึ่งเป็นคนขาวและสวย คงเด่นในพวกของเธอ แต่เธอเป็นคนพูดเก่งไปหน่อย พอผมเดินมาทางข้างสนามก็เจอพวกเธอยืนรออยู่แล้ว พอผมเห็นเธอก็คิดว่าวันนี้จะลองใจกล้าดูสักที ตอนแรกๆ ผมก็ได้แต่มองเธอ จนเธอรู้ว่าผมกำลังมองดูอยู่ สำหรับไอ้ทับก็ทักทายกันเรียบร้อยแล้ว แต่มันดันปากบอนไปพูดกับก้อยว่า
สวัสดีครับ หุ่นอย่างผมมีเปอร์เซ็นต์จะได้เป็นแฟนหรือเปล่า เธอพูดว่าเสียใจ ไม่มีแม้แต่เงา แล้วผมก็สอดขึ้นไปว่า สำหรับผมละครับ เธอก็ตอบกวนๆ อีกว่าพูดเป็นด้วยเหรอ นึกว่าเป็นใบ้ ทำเอาผมอายเพื่อนๆ แล้วเธอก็แถมท้ายอีกว่า คนนี้เลือนลาง จากนั้นเราก็นัดกันว่าจะไปกินข้าวที่บ้านของก้อย พอกลับถึงที่พักเราก็เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ไปที่บ้านก้อยกัน บ้านเธอ อยู่กันสองคน เธอกับพี่ชาย เราร่วมฉลองกันอย่างสนุกสนานกันอย่างเต็มที่ พอได้เวลากลับบ้านพวกเรามาถึงหน้าบ้าน ก็พบว่ารองเท้าหายหมด ทุกคนจึงต้องหารองเท้ากันทั้งบ้าน ส่วนเจ้าของบ้านก็ได้แต่หัวเราะ
ไม่นานทุกคนก็เจอ ส่วนของผมหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ แล้วเพื่อนๆ เขาก็ไปรออยู่ที่หน้าบ้าน จากนั้นก้อยก็เดินมาพูดกับผมว่าอยากได้ไหม จะพาไปเอา แล้วเธอก็หยิบรองเท้าออกมาจากใต้โต๊ะ พอได้รองเท้าแล้วเธอร้องบอกว่า อยากได้ก็มาแย่งเอาสิ ผมก็วิ่งตามเธอไปจนถึงห้องนอนของเธอแล้วเธอก็หยุด ผมก็กระโดดเข้าข้างหลังเธอ เธอก็ยื่นมือออกไปข้างหน้าอีก ทำให้ผมเอื้อมไปไม่ถึง เราแย่งกันอยู่นาน จากนั้นผมก็เริ่มเปลี่ยนจากการแย่งรองเท้า เป็นจูบเธอแทน เธอ... อ่านทั้งเรื่อง
