วันหนึ่งเสียงโทรศัพท์ในห้องเธอก็ดังขึ้น
" สวัสดีค่ะ……โบว์พูดอยู่ค่ะ "
" โบว์เหรอ….นี่แม่เองนะ…"
" ว่าไงคะแม่..มีอะไรเหรอ "
" คือพ่อกับแม่น่ะได้คุยกันแล้วว่าจะส่ง บอยมันไปเรียนที่กรุงเทพน่ะ หนูจะว่าไงจ๊ะ "
" ก็ดีสิคะ….หนูเองอยู่ที่นี่น่ะเหง๊าเหงา ถ้ามีน้องมาอยู่ด้วยคงหายเหงาไปเยอะเลยค่ะ "
" เหรอ…งั้นก็ดีแล้ว ยังไงก็จัดห้องไว้รอน้องด้วยนะ "
" ค่ะ…ได้ค่ะ…แม่ไม่ต้องเป็นห่วง "
หลังจากที่วางสายจากแม่ไป เธอรู้สึกแปลกๆพิกล
แน่นอนว่าเธอดีใจที่น้องชายของเธอจะมาอยู่ด้วยและนั่นหมายถึงว่าเธอจะต้องใช้ชีวิตอยู่ในห้องที่ไม่ใหญ่มากนักนี้กับผู้ชาย ถึงแม้ว่าจะเป็นน้องชายของเธอก็ตาม 3 ปีก่อนที่เธอเข้ามาอยู่ในกรุงเทพน้องชายเธอเพิ่งจะอายุ 13 เรียนอยู่ชั้น ม.1 อยู่เลย แต่วันนี้น้องชายของเธอกำลังจะขึ้นชั้น ม.4 ซึ่งคงจะดูเป็นวัยรุ่นเต็มตัวแล้ว
" จะคิดอะไรมากล่ะเรา…น้องเราเองแท้ๆ…เฮ้ออ…จัดห้องดีกว่า "
วันนี้อากาศร้อนมากซึ่งก็เป็นปกติอยู่แล้ว เธอมารอรับน้องที่สถานีรถไฟ 1 อาทิตย์ช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน เพราะเธอเอาแต่เรียนอย่างเดียว ถึงแม้โบว์จะมีหน้าตาน่ารัก
เวลายิ้มจะเห็นเขี้ยวทั้งสองข้างของเธอยิ่งทำให้เธอดูมีเสน่ห์มากขึ้น ท่อนแขนที่เรียวเล็กขาวเนียนหน้าอกที่ขนาด 34 นิ้วของเธอนั้นช่างดูอวบอิ่มน่าบีบเคล้น ยามเมื่อเธอใส่ชุดนักศึกษาที่ตัวเล็กมันจะดันเสื้อออกมาจนกระดุมแทบปริ เนื่องจากเธอเป็นคนตัวเล็กนั่นเอง แล้วเธอเองยังเป็นคนที่ไมาชอบใส่เสื้อซับในด้วย หนุ่มๆที่เดินผ่านถึงกับจ้องที่หน้าอกของเธอเลยทีเดียวเพราะสามารถมองเห็นชั้นในลายลูกไม้ได้อย่างชัดเจน เวลาที่ก้อลงหยิบของจะเห็นร่องอกที่เบียดชิดกันแน่น เล่นเอาใครที่ได้เห็นถึงกับใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เอวของเธอเล็กคอดกิ่ว รับกับสะโพกที่ผายออกอย่างกลมกลืน
เสียงประกาศจากสถานีบอกให้รู้ว่ารถขบวนไหนกำลังเข้าเทียบชานชลา ไม่นานเ... อ่านทั้งเรื่อง
