พี่สาวแนะนำให้ผมรู้จักเธอชื่อ “พี่มด” และขอแรงผมช่วยขนย้ายสัมภาระเข้าบ้าน
แต่สายตาและรอยยิ้มของพี่มดที่มองมายังผมซิครับทำเอาหัวใจของผมเหมือนจะหยุดเต้น
ผิวของพี่มดขาวละเอียดมาก เข้าใจว่าคงผ่านการดูแลมาอย่างดีพี่มดสูงประมาณ 165 ซม. เอวเล็กรับกับก้นที่ได้รูปอย่างแปลกประหลาดในระหว่างที่ช่วยกันขนย้ายสิ่งของ
ผมมองผ่านหน้าอกของพี่มดอย่างไม่ตั้งใจแต่ก้ออดจะนึกถึงแตงโมลูกย่อมๆ ที่แม่ค้าวางขายอยู่ในตลาดไม่ได้เธอเอามันมาจากไหนนะ เห็นแล้วน่าหนักอกหนักใจแทนจริงๆยามที่เราขนย้ายสิ่งของผ่านช่องทางเล็กๆ ที่ต้องค่อยๆ เบียดผ่านกันผมรู้สึกได้ถึงความนิ่มจากร่างกายพี่มดที่บดเบียดลงมาบนร่างกายที่เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อของผมมันเป็นความรู้สึกที่คนอย่างผมยากจะบรรยายจริงๆพี่มดคงมองผมเป็นน้องเลยไม่ได้ระวังตัวผมได้แต่ข่มความรู้สึกแปลกๆ ที่กำลังปะทุขึ้นมาในใจอย่างสุดความสามารถอย่างน้อยก้อเพื่อเห็นแก่พี่สาวผม..วันเวลาผ่านไปพี่มดมาเป็นแขกประจำของพี่สาวผมแทบทุกวันบางวันก้อชวนกันออกไปดูหนังพักผ่อนบางวันก้อชวนกันไปเสริมสวยแต่สายตาที่พี่มดมองมายังผมมันแฝงแววตาแปลกๆ มากขึ้นทุกวันบางคืนผมหลับตานอนยังมองเห็นรอยยิ้มและแววตาคู่นั้นจนนอนไม่หลับต้องลุกขึ้นมาออกกำลังกายหนักๆ เพื่อข่มความรู้สึกตัวเองให้บรรเทาลง..คืนนี้ตีสองกว่าแล้ว ผมตื่นขึ้นมาเพราะเสียงเรียกของพี่สาว
ผมเดินลงบันไดมาเจอพี่สาวกำลังประคองพี่มดที่อยู่ในอาการเมาไม่ได้สติพี่สาวบอกว่าคืนนี้เพื่อนร่วมรุ่นเลี้ยงฉลองกันแต่พี่มดเมามาก กุญแจบ้านพี่มดก้อหาย จึงต้องพามานอนบ้านเรา
แล้วพี่สาวก้อบอกให้ผมประคองพี่มดขึ้นไปนอนบนห้องของพี่สาวส่วนตัวพี่สาวขับรถออกจากบ้านไปส่งเพื่อนๆ อีกสองสามคน..ผมประคองพี่มดขึ้นบันไดไปห้องพี่สาว ด้วยแขนขาที่สั่นจนแทบควบคุมไม่ได้กลิ่นไวน์อ่อนๆ ผสมกับกลิ่นน้ำหอมราคาแพงที่อาบอยู่บนตัวพี่มดลอยมาแตะจมูกลูกแตงโมย่อมๆ มันเบียดกับร่างกายผม จนหลุดออกจากเกาะอกมาโชว์แก่สายตา
ผมได้แต่ข่มความรู้สึกตัวเอง ประคองพี่มดขึ้นมาจนสุดขั้นบันไดอย่างยากเย็นแต่แล้วเหตุการณ์ที่ผมไม่คาดคิดก้อ... อ่านทั้งเรื่อง
