ผมชื่อต้นอายุ 17 ปี อาศัยอยู่กับพ่อแม่ในบ้านพักข้าราชการตำรวจแห่งหนึ่งในจ.อยุธยา บ้านที่ผมอยู่มีลักษณะเป็นเรือนแถวไม้สองชั้น ปลูกติดกันลักษณะเดียวกับห้องแถว ทุกบ้านไม่ผัวหรือเมียต้องเป็น
ตำรวจจึงจะมีสิทธิอยู่ได้ บ้านผมอยู่ติดกันกับลุงโชติ ที่ใครๆรู้จักกันในนามดาบโชติ (แกยศนายดาบ) อายุประมาณ 50 กว่าๆ เป็นที่รู้กันดีว่าแกเป็นตำรวจขี้เมา เลิกงานหรือออกเวรเป็นต้องกินเหล้า แกมัก
ชวนพรรคพวกมาตั้งวงกินเหล้าหน้าบ้าน ส่งเสียเอะอะเป็นที่รำคาญ และมักทะเลาะกับเมียคือป้าแต๋ว เมียแกที่อายุไล่เลี่ยกันในเรื่องที่กินเหล้าแล้วชอยโวยวายเสียงดังอยู่เสมอๆ พูดถึงป้าแต๋ว ถึงแกจะอายุปา
เข้าไปเกือบถึงวัยเกษียณ แต่รูปร่างหน้าตายังจัดว่าโอเคอยู่มาก สะโพกกลมกลึง นมใหญ่จนทะลักออกมานอกเสื้อ ซึ่งอาจเป็นเพราะแกไม่มีลูก ป้าแต๋วเป็นแม่ค้าข้าวแกงอยู่ที่ตลาด แกมักจะทำอาหารแบ่งมา
ให้ที่บ้านผมเสมอ รสมือป้าแต๋วจัดว่าไม่เป็นสองรองใคร บ้านผมกับป้าแต๋วและลุงโชติสนิทสนมกันดีอยู่ในระดับที่เข้านอกออกในบ้านกันได้ บ่อยครั้งที่แม่มักใช้ให้ผมซึ่งเป็นลูกคนเดียวเอาขนมไปให้บ้าน
ป้าแต๋ว นัยว่าเป็นการแลกเปลี่ยนที่ป้าแต๋วมักทำแกงมาให้ที่บ้านผม หรือบางครั้งพ่อก็ไปเป็นหนึ่งในสมาชิกวงเหล้ากับลุงโชติ
จนกระทั่งเมื่อปลายปีที่ผ่านมา พ่อผมได้รับการพิจารณาเลื่อนยศ นอจากจะติดดาวเพิ่มพ่อยังพาผมกับแม่ไปถ่ายรูปอัดกรอบเป็นที่ระลึกเอาไว้ด้วย และพอได้รูปมาพ่อก็บอกให้ผมหาที่ตอกตะปูติดรูปบนห้อง
นอนที่อยู่ชั้นสอง สบายมาก เรื่องตอกตะปูแขวนรูปแค่นี้จะไปยากอะไร ก็แค่เอาตะปูตอกกับผนังบ้านที่เป็นไม้ แล้วเอารูปแขวน ซึ่งพอผมจัดการเสร็จ จึงเรียกพ่อขึ้นมาชื่นชมผลงาน แต่พอกลับติว่าผมแขวน
รูปต่ำไปนิด น่าจะเลื่อนสูงขึ้นไปอีกสักหน่อย ผมจึงจัดแจงถอนตะปูขนาดสามนิ้วออกเพื่อตอกใหม่ตามที่แม่ติง ซึ่งพอถอนตะปูปุ๊บรูโหว่ที่เกิดขึ้นก็ทำให้ผมสามารถมองทะลุไปยังบ้านข้างๆซึ่งเป็นห้อง
นอนของลุงโชติกะป้าแต๋วโดยไม่ได้ตั้งใจ ผมจึงลองมองลอดไปสังเกตการณ์ในห้องของทั้งสองด้วยความอยากรู้อยากเห็น ว้า...ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น เพราะไม่มีใครอยู่ ลุงโชติไปเข้าเวร ป้าแต๋วไปขายของ
ผมจึงจัดแจงตอกตะปูตัวใหม่ แขวนรูปเข้าไปกับฝาผนัง รูปที่แขวนบังรูโหว่ที่เกิดขึ้นแบบไม่มีอะไรผิดสังเกต
แต่ผมนี่สิ เกิดอาการตุ๊มๆต่อมๆขึ้นมาอย่างประหลาด เพราะไอ้รูเจ้ากรรมที่... อ่านทั้งเรื่อง
