...................เธอนั่งมองรูปร่างตัวเองในกระจกเงาบานใหญ่ที่ติดประดับไว้ในห้องนอนหรูหราของเธอ.....ภาพเปลือยเปล่าของเรือนร่างที่บอกถึงความสวยงามอย่างเหลือเกินที่เธอเหมือนได้รับพรจากพระ
เจ้าให้เธอเป็นเช่นนี้....เนินอกที่สวยเต่งตึงและอวบใหญ่งามประดับด้วยเม็ดมณีน้อยสีชมพูดูสวยใส...ผิวเนียนท้องราบแบนดูน่าสัมผัสลูบไล้ยามเมื่อเธอผ่นถ่ายลมหายใจ...สะโพกอวบผายเล็กน้อยเอวคอ
ตงามแท้อย่างเจ้าหญิงสวยสมกับที่เธอเป็นลูกสาวเจ้านายเมืองเหนือ...โหนกเนินดูงามเด่นประดับไปด้วยปอยขนไหมสีดำดูตัดกับเนียนเนินอวบนูนสีขาวนวล....โคนขาเรียวและปรีน่องดูช่างสมส่วนของ
เรือนร่างสวย....อืมม...ใครก็ตามได้ยลโฉมสาวงามผู้นี้ยากนักจะม่ไหลหลง......สาวน้อยด้วยวัยสิบห้าฝนคนนี้ชื่อเจ้านางหรือในหมู่เพื่อนเรียกมิน....มินมีคุณแม่เป็นเชื้อสายพม่าเป็นน้องของเจ้าผู้ครองนคร
ส่วนคุณพ่อเธออดีตเป็นผู้สูงศักดิ์แต่ชอบชีวิตสามัญชนจึงลงจากฐานันดรมาประกอบอาชีพเฉกเช่นคนทั่วไป....ด้วยเป็นนักเรียนนอกคุณพ่อเธอคงเดชได้ทำหน้าที่เป็นนักบินประจำสายการบินหนึ่ง...ท่าน
ต้องบินระหว่างประเทศ....มินสาวน้อยซึ่งเป็นลูกสาวคนเดียวของกัปตันคงเดชเลยต้องอยู่บ้านกับแม่นมและคนรับใช้อื่นๆ...คุณแม่เธอนั้นได้หนีจากเธอตั้งแต่เธอยังเล็กๆเพราะทนความเจ้าชู้ของคุณพ่อเธอ
ไม่ได้...คุณแม่ไปมีครอบครัวใหม่ยังถิ่นเกิด....มินได้รับการดูแลอย่างดี....
....................บ่อยครั้งความเหงาก็มาครอบงำความรู้สึกของเด็กสาวแต่ด้วยความแกร่งที่พ่อเธอสั่งสอนก็ทำให้มินฝ่าฟันมันออกมาได้....มินเป็นนักเรียนประจำของโรงเรียนนานาชาติเฉพาะช่วงปิดเทอมเท่า
นั้นที่เธอต้องมาใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านหลังใหญ่ที่มีเพียงแม่นมและคนรับใช้....บ่อยๆที่มินแอบเห็นคุณพ่อเธอพาหญิงสาวที่สวยงามอย่างเทพธิดามาเที่ยวที่บ้าน....และก็บ่อยที่ไม่ใช่คนคนเดียวกัน.....ส่วนใหญ่จะ
เป็นแอร์สาวที่คุณพ่อเธอคบหาทั้งไทยและต่างชาติ...และที่ดูท่านสนิดเป็นพิเศษก็คือคุณ วีริน...วีรินเป็นหญิงสาวสวยงามทั้งรูปร่างหน้าตา...ผิวพรรณดูสวยใสรูปร่างสูงสง่าอย่างหงษ์เหิน....ใบหน้าหวานดั่ง
นางฟ้า....เธอเป็นคนยิ้มง่ายเข้ากับใครๆได้ดี...มินเองยังนึกชอบเธอเลย.....ด้วยวัยที่ห่างจากคุณพ่อเธอมากทำให้วีรินเหมือนลูกสาวท่านคนหนึ่ง....แต่ไม่เช่นนั้น...วีรินมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับคุณพ่อเธอ....มิ
นแอบได้ยินเสียงสวา... อ่านทั้งเรื่อง
