สิ่งปรารถนาอันสุดยอดของความรักต้องการเพียงอย่างเดียวคือ...ความเป็นเอกในจักรภพรักเพื่อจะครองความ
เป็นจักรพรรดิ์ในอาณาจักรของเขาแต่เพียงผู้เดียว ไม่ยอมแม้แต่จะเป็นรองของผู้ใด นี่ก็เป็นกิเลศอย่างหนึ่งของมนุษย์โลก ซึ่งเป็นความรู้สึกที่ยิ่งเสียกว่าการจองหองผยองทระนง
ความรักมันมีทั้งสุขทั้งระทม ทั้งหวานและขมขื่น หากจะเปรียบเป็นพันธุ์ไม้ ก็เป็นพันธุ์ไม้ที่ประหลาดชนิดหนึ่ง รสของพันธุ์ไม้รักนั้น สร้างมาจากความหวานของธาตุไม้อ้อยในบั้นต้น ผสมความขมของธาตุบอระเพ็ดในบั้นปลาย หรือไม่ก็ผสมกันไปชนิดแบบสลับซับซ้อนพรั่งพร้อมกันไปตลอดลำ
ความรักเป็นของสูง ไม่มีราคาแต่มีค่า มันเกิดง่ายแล้วก็ตายง่ายเช่นกัน ยิ่งในยุคอพอลโล่อย่างสมัยปัจจุบันแล้ว ความรักมันจะถูกสร้างขึ้นด้วยวัตถุที่เปื่อย ยุ่ย ฉีกขาดได้ง่าย มีตำหนิ มีปริมาณที่เปี่ยมไปด้วยเงินตราแต่ขาดคุณภาพ
อย่าจริงจังกับความรักให้มากนัก สังขารร่างกายเรานั้นเป็นของธรรมดา รักอยู่ในอก ลามกอยู่ในใจ หากถือความรักเป็นสรณะ เมื่อพบกับความไม่สมหวังคราใด ครานั้นแหละ...ความรู้สึกนึกคิดจะเป็นเรือนจำคุมขังตัวเองไปชั่วชีวิต
เนื้อสมันเป็นเป้างามของธนูพรานฉันใด ความรู้ไม่ทันของชายซื่อก็เป็นอาหารอันโอชะของหญิงคดฉันนั้น
เรื่องที่จะเปิดฉากขึ้นในโอกาสต่อไปนี้จึงเป็นเรื่องของชายซื่อ ความซื่ออีกนั้นแหละที่สอนให้เขาเป็นคนฉลาด
นางเอกในเรื่องนี้จึงต้องเป็นหญิงคด หน้าตาสะสวยแต่หัวใจอัปลักษณ์ พระเอกจึงต้องทนระทมขมขื่น ซัดเซเร่ร่อนกลายเป็นคนเสเพล
“กราบลาแล้ว ขอแจวลาจร ไม่ขออ้อนวอนง้องอนทั้งสิ้น หากเป็นผัวคงต้องเป็นแมงดา ต้องดับแดดิ้น เพราะถูกเคลมถึงตาย”
มันเป็นเสียงเพลงไพเราะเสนาะหูของชายร่างสมาร์ทซึ่งกำลังพรอดสวาทอยู่กับหญิงสาวร่างสะคราญคนหนึ่งบนเตียงนอน
เขานุ่งกางเกงชั้นในเพียงตัวเดียว ส่วนหญิงสาวนั้นเปลือยกายล่อนจ้อน แลดูขาวโพลนไปทั้งร่างน่าพิศวาสยิ่งนัก
“ร้องเพลงอะไรก็ไม่รู้ล่ะ...คุณก็...อืม”
หญิงสาวกล่าวด้วยเสียงหวาน ใช้มือปัดป้องใบหน้าของชายหนุ่มซึ่งกำลังจะจูบแก้มเธอ
“ขอชื่นใจหน่อยซิจ๊ะ แม่คนสวย”
สิ้นคำของเขา หญิงสาวก็อ่อนตาม เอียงหน้าชิดกับริมฝีปากของเขาที่กำลังจะประกบลงบนผิวแก้มที่อุ่นละไม
จากแก้มปรางค์อันหอมกรุ่นด้วยกลิ่นเนื้อสาวพรมเรื่อยมาตรง... อ่านทั้งเรื่อง
