กิจมองเห็นทุกอย่าง ถึงแม้ใจหนึ่งเข้าใจแต่อีกใจหนึ่งมันต่อต้าน แต่เขาต้องยอมรับความจริงที่เขาทำขึ้น เขานิ่งจากไปจากตรงนั้น บุ๋มเข้ามาหาเขาพร้อมก้มลงหอมแก้ม เธอกระซิบบอก
..........................บุ๋ม ขอบคุณคะกิจ...บุ๋มขอบคุณที่กิจเข้าใจและให้โอกาสบุ๋ม
..........................กิจ ครับ.....ผมเข้าใจและรู้ถึงความรู้สึกนี้บุ๋ม.....ผมไม่ต้องการเป็นผู้แพ้ทุกอย่าง.....อย่างน้อยครั้งนี้ผมก็ชนะใจคุณ...
..........................บุ๋ม คะกิจ.....คุณชนะใจบุ๋มคะ...............
เช้าวันเสาร์ บุ๋มไปสอนเต้นกับกลุ่มแม่บ้าน เธอจะกลับเข้าบ้านก็เลยแปดโมงเช้าแล้วทุกครั้ง วันนี้เธอดูมีความสุขอาจเป็นเพราะเธอได้ปลดปล่อยความต้องการออกไปและอาจเป็นเพราะกิจผู้สามีเข้าใจเธอ
มากขึ้น เธอกลับเข้าบ้านเธอได้รับข่าวไม่ดีนัก กิจบอกพ่อสินกลับบ้านนอกแล้ว พ่อเขาไม่สบายใจเรื่องเมื่อวันก่อน เขากลัวความรู้สึกของกิจ ที่พ่อเขาทำแบบนั้นกับเมียของกิจ บุ๋มสอบถามก็ได้รับคำตอบ
เพียงว่า พ่อต้องการแบบนั้น บุ๋มรู้สึกผิดหวังและไม่เข้าใจตัวเอง เธอห่วงพ่อเรื่องความคิดหรือห่วงพ่อที่ทำให้เธอต้องอดปลดปล่อยอารมณ์ บุ๋มนิ่งเงียบและไปอาบน้ำทำความสะอาด
กิจ บอกบุ๋มว่าเขาจะเข็นรถเล่นในหมู่บ้าน จะไปที่สวนฯอ่านหนังสือเล่นไม่ต้องห่วงถ้าหิวจะกลับมาเอง บุ๋มทำงานบ้านที่ค้างไว้ไม่ว่าซักผ้าหรือถูบ้าน เธอเป็นแม่บ้านที่สมบูรณ์คนหนึ่งทีเดียว บุ๋มด้วยวัย
สามสิบเธอยังสาวและสวยเสมอถึงแม้เธอจะมีลูกแล้วก็ตาม หน้าที่การงานที่ธนาคารฯไม่เป็นอุปสักต่อการเสริมแต่ง งานที่บ้านเธอก็รับได้และยิ่งตอนนี้เธอได้ปลดปล่อยความรู้สึกซ่อนเร๊นบางอย่างออกไป
มันทำให้เธอดูดีและสวยมากขึ้น แต่เหตุที่พ่อสินกลับไปมันช่างใจร้ายสำหรับเธอ มันเพียงครั้งเดียวที่เธอได้มีความสุข มันเป็นความสุขที่เธอรอคอย มันเหมือนไฟที่ได้เชื้อ มันลุกโชนแล้ว แต่อยู่ๆเชื้อไฟ
นั้นกลับหายไป บุ๋มเก็บความรู้สึกกับกิจอย่างมาก ปากเธอบอกไม่เป็นไรแต่ใจเธอแทบขาด
เช้าวันจันทร์อันเร่งรีบ บุ๋มต้องแข่งกับเวลา ฝนตกลงมาอย่างมาก เธอสายมากๆแล้ววันนี้ รถเมล์สายเดิม ถ้าเธอออกสายเธอจะพบกับสภาพคนมาก รถติดอย่างบ้าบอ เธอเบียดเข้าตรงกลางรถ รถวิ่งไม่เร็วนัก
เพราะน้ำท่วมถนนพอประมาณ สายตาเธอมองเห็นหนุ่มสาววัยเรียนที่นั่งอยู่ตรงหน้า สาวสวยในชุดนักศึกษาแสนสั้น กระโปรงแหวกโชว์เรียวขา หนุ่มวัยเดียวกัน ท... อ่านทั้งเรื่อง
