"เข้าใจถามสมกับเป็นสาวนักธุรกิจใหม่ไฟแรง" เกวลินสะดุ้งตกใจจนแทบกระโดดขึ้นไปนั่งบนโต๊ะ เมื่อเธอหันไปตามเสียงที่ได้ยินมาจากข้างหลัง ชายลึกลับในชุดสูทเมื่อครู่ ได้โผล่มานั่งเก้าอี้ทำงานของเธอเหมือนเขาหายตัวได้ ที่ร้ายยิ่งกว่าเมื่อคุณหนูเฟิร์นหันไปมองในที่ๆ เขาอยู่เมื่อครู่กลับพบว่า....
ไม่เคยเหมือนที่จะมีร่างของใครยืนอยู่ตรงนั้นมาก่อนสร้างความงุนงงให้กับเกวลินเป็นอย่างมาก
"คุณต้องการอะไรกันแน่ " สาวสวยถามย้ำอีกรอบ ท่าทางเธอหวาดหวั่นไม่รู้ชายคนนี้จะเอาอย่างไร
ผู้มาเยือนโดยที่เกวลินไม่คิดจะต้อนรับ เอามือล้วงเข้าไปในคอเสื้อก่อนจะหยิบเอาบุหรี่ออกมามวนนึงคาบไว้ในปาก เขาแค่ซื้ดบุหรี่เข้าไปก็มีไฟลุกติดที่ปลายบุหรี่แดงวาบ โดยที่ไม่ได้ใช้ไฟแช็กหรือไม้ขีดไฟแม้แต่ก้านเดียว
"ผมให้คุณถามใหม่ดีกว่านะ....คุณจะติดต่อทำธุรกิจกับผมได้ยังไงถ้าคุณยังไม่รู้จักผม" เขาสูบบุหรี่พ่นควันเป็นวงอย่างสบายใจ
"คุณเป็นใครอย่ามาโยกโย้ดีกว่า มีอะไรก็ว่ามาเลยชักจะรำคาญแล้วนะ ไม่งั้นชั้นจะเรียก รปภ มาลากทั้งคุณทั้งไอ้เด็ก....." เกวลินเอะใจ แล้วโต้งหายไปไหน เมื่อกี้เขากับเธอทะเลาะกันเกือบถึงขั้นเลือดตกยางออก
แล้วนี่โต้งหายไปไหน?!
บุรุษลึกลับเอามือยันที่เท้าแขนเก้าอี้แล้วเดินไปที่ กระจกหน้าต่างบานนึง เขาอ้าปากเอาลมหายใจพ่นใส่จนเป็นไอขาวแล้วเขาก็หันไปหาเกวลินพร้อมกับหลีกตัวให้เห็นภาพในกระจกบานนั้น
ทุกอย่างหยุดนิ่ง มีเกวลินและโต้งอยู่ในกระจกนั้น ภาพสะท้อนในกระจกเป็นสาวเฟิร์นกำลังวางคัตเตอร์ลงบนโต๊ะ
"คือผมไม่ชอบให้มีใครรบกวนเวลาอยากจะคุยจริงจังเท่าใหร่ เอาเป็นว่าเราคุยกัน2คนก็แล้วกันนะ" เขาพูดพร้อมกับเขย่าแก้วไวน์ในมือเบาๆ ก่อนจะไขข้อสงสัยที่ทำให้คู่ค้าของเขางงเป็นไก่ตาแตก
"ผมเป็นซาตาน คุณคงเคยได้ยินชื่อของผมมาบ้างแล้วสินะสาวน้อย" เกวลินหันควับไปตามเสียงพบว่าเขากำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้นวมตัวใหญ่สีดำกลางห้อง
"คุณจะเชื่อในอีกไม่ช้านี้แหละ คุณคิดอะไรอยู่ พูดออกมาได้นะผมขี้เกียจอ่านใจคุณแล้วพูดออกมาแล้วละ"
"ซาตานจะมีจริงในโลกนี้ได้ยังไง" เกวลินเสียงสั่นเธอเรื่มหวาดกลัวในสิ่งที่อธิบายไม่ได้ตรงหน้าเธอ
ซาตานถอนหายใจเบาๆพร้อมเสียงต่ำสุขุมนุ่มลึก
"คุณคิดว่าซาตานต้องมีรูปร่างที่น่ากลัวเหมือนปิศาจร้าย? อย่างนั้นสิ? ถ้าแบบนั้นจะทำให้คุณเชื่อผมก็ยินดีนะ" สิ้นคำนั้นเงาทอดยาวไปที่กำแพงด้านหลังมันใหญ่ขึ้นเรื่อย... อ่านทั้งเรื่อง
