ตอนม.1 ผมเรียนที่ร.ร.ชื่อดังแถว ๆ ยานนาวา ผมจัดอยู่ในเกณฑ์ที่คารมดี พูดได้ทุกเรื่อง เรื่องไรผมโยงมามั่วกันได้หมดล่ะ หน้าตาพอใช้ได้ครับ ขืนบอกหล่อ เดี๋ยวพวกแกโห่เอา
มีวันนึง ผมจะข้ามถนนไปซื้อ เทป(สมัยก่อนจน มีแค่เทป) ที่7-11 ตรงข้ามโรงเรียนผม ผมรอสัญญาณไฟแดงให้รถหยุด ผมเหลือบไปเห็นรุ่นพี่ผมคนนึง เธออยู่ม.5 ชื่อเสียงเธอไม่ต้องบอกเลย สุด ๆ เสี้ยวมาก ออกนักเลง ๆ ผมหันไปเจอก๊รีบหันหน้ากลับเลย เพราะผมเคยได้ยินเรื่องที่เด็กมองหน้าเธอแล้วโดนเธอขู่ (ผมไม่รู้จะกลัวทำใมเนาะ ตอนนั้นมันกัวนี่)พอไฟแดงแล้ว ผมก๊เดินข้ามถนน ผมหลบคนที่เดินสวนมา แล้วดันไปชนพี่เขาอ่าดิ หนังสือที่พี่แกถือมันก๊ร่วงขอบอกว่า ร่วงกลางถนนด้วย โชคดีรถมันไม่เยอะ ผมงี้กลัวแกด่าอ่ะ ผมเลย ปากบอกว่าขอโทษครับ ๆ มือก๊เก็บหนังสือให้พี่เขา เขาคิ้วขมวด ๆ ผมนึกว่าเขาต้องด่าผมแน่ เพราะแกปากจัดมัก ๆ แต่ก๊ไม่เปงงั้น พี่เขาไม่พูดไรแล้วก๊เดินกลับบ้านไป ผมเลยกุลีกุจรรีบไปซื้อเทป แล้วกลับบ้านมันผ่านไปประมาณเกือบ1เดือนครับ ผมมาเข้าค่ายทัศณาจรช่วงคริตมาสอ่ะครับ ทางโรงเรียนเขาจัดให้นักเรียนค้างที่
โรงเรียนและจะพาไปดูไฟประดับตามที่ต่าง ๆ พอกลับมา ก๊จะมีการจับของขวัญที่ใต้ตึกโรงเรียน(เขาเรียกว่าไร ที่เปงห้องโถงใต้ตึกอ่ะ)มีการตักบุ๊บเฟ่ พมซักแต่ใส้กรอก พออิ่มแล้วผมมานั่งตรงม้านั่ง ผมนั่งข้าง ๆ ผู้หญิงใครก๊ไม่รู้ มันสลัว ๆ ผมได้ยินเสียงเธอพูดว่า น้อง เถิบมาซิ คนอื่นจะได้นั่งได้นะผมก๊นิ่ง ผมหันไปมองหน้า ก๊รู้ว่าเป็นพี่คนนั้น พี่เขาชื่อ สุ นะครับ พี่สุ เขาก๊บอกอีกว่า เข้ามานั่งใกล้ ๆ ซิ พี่ไม่กัดหรอก ผมก๊ยิ้มแหย่ะ ๆ แล้วเยิบไปนั่งใกล้ ๆพี่เขาถามว่าใช่เธอที่ทำหนังสือพี่ตกตรงทางม้าลายป่าว ผมก๊ตกใจ (คิดแก้แค้นตูเราะ) ผมบอกว่าใช่ครับ ผมขอโทษนะครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ พี่เขายิ้ม ๆ แล้ว เอียงตัวมาหอมแก้มผม ผมงี้ช๊อคเลยแถมผมได้กลิ่นเบียร์ พี่เขาบอกกับผมว่า พี่เขาได้ยินเรื่องผมมานานแระ(ผมเคยไปโหนแป้นบาสแล้วมันล้มลงมา)<<ไม่ได้ดั๊งนะ ตอนนั้นผมม.1ก๊จริงแต่ตัวผมก๊พอ ๆ กับพี่สุเขาน่ะครับพอผมลุกจะเดินหนี เพราะผมกลัวคนเมาอ่ะ(ตอนนั้นนะ)พี่สุมาจับมือผมแล้วถามว่า รังเกียจพี่หรอ ผมบอกว่าป่าวครับ ผมจะไปห้องน้ำ พี่สุก๊บอกว่าพอดีเลย พี่ก๊จะไป แต่กลัว... อ่านทั้งเรื่อง
