เพราะเป็นเวรหยุด ของโจ้ แต่วันนั้นโจ้ ต้องทำงาน ผมพักที่เดียวกันโดยที่ดาไม่รู้มาก่อน ซึ่งโจ้บอกผมว่าอย่ายุ่งกับดาอีก เพราะดามีแฟนที่เรียนมหาลัยเดียวกัน และ เขาก็มีฐานะดีกว่าผม พอโจ้บอกผมให้เอากุญแจมาให้ดา และให้ดารอโจ้อยู่ในห้อง ผมดีใจมากที่สุด ขอแค่ได้เจอหน้าก็ดีใจมากแล้ว ผมรอและยิ้มทั้งวันรอว่าดาจะมาเมื่อไหร่ สักพัก ดาก็มาถึง มีรถยนต์ honda civicโหลดเตี้ยมาจอดหน้าอพาร์ทเม้นท์มันเป็นรถแฟนดา และ คนที่ก้าวขาลงมานั่นคือ ดา หิ้วของพะรุงพะรัง แถมยังมีปิ่นโต ของแม่ดาเอากับข้าวใส่มาให้โจ้กินด้วย ผมใจเสียแปลบใหญ่ แต่ฝืนยิ้ม ดาเห็นผมเธอหลบหน้าแต่ผมก้เดินตามมาพร้อมทั้งยื่นกุญแจของผมให้ เทอบอกว่าเราไม่ใช่เพื่อนกันแล้ว อย่ายุ่งกับเธออีก แต่ผมก็บอกว่าโจ้ฝากให้มาดูแลเรื่องกุญแจและพาดาไปส่งหน้าห้องแล้วผมจะกลับไป ผมจึงช่วยเธอถือของขึ้นไป ผมบอกขอโทษเธอและอยากคุยกันเหมือนเพื่อน แค่เพื่อนเท่านั้น เธอจึงพยักหน้า เรานั่งลงคุยกันรอโจ้อยู่พักใหญ่ เธอไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ เหมือนผมคุยกับลม ไม่มีคำพูดจากปากดาเลยนอกจากพยักหน้าเท่านั้น ผมรู้ว่า
ดาโกรธมากจึงไม่ได้ว่าอะไรกลับไป ดา ขอตัวเข้าห้องน้ำ เธอหังหลังเดินไป ผมมองเธออย่างเสียใจที่ปล่อยเธอไป ตอนนี้ดาสวยขึ้น ขาวกว่าเดิม ดูเรียบร้อยแบบผู้ใหญ่ ดาแต่งกายรัดกุมเหมือนเดิม เธอดูสุภาพ และอ่อนโยนมากๆ ผมนึกขึ้นมาทันทีว่าผมจะต้องได้แฟนผมคนเก่า... อ่านทั้งเรื่อง
