ที่ทำงานของผมอยู่ห่างจากบ้านไม่มากนัก
ทุกวันหลังเลิกงานผมจะเดินกลับบ้าน ด้วยความหวังอะไรบางอย่าง
ครับ….ความหวังของผมกำลังเดินมาแล้ว……นางในฝันของผม (มิใช่ฝันเปียกนะท่านๆ หึหึ)
ผมเฝ้ามองเธอมาหลายเดือนแล้วครับ
บางครั้งผมรู้สึกเหมือนกับว่ามีรอยยิ้มเล็กๆ จากเธอส่งมาให้ผู้ชายจืดๆเช่นผม
(หรือหัวใจผมมันหลอกตัวเองนะ) หลายครั้งที่ผมอยากจะเข้าไปแนะนำตัวกับเธอ
แต่เพราะสายตาน่าเกลียด-น่ากลัวของกะเทยควายเพื่อนของเธอ
ทำให้ผมต้องถอยกลับอย่างฝันหนีทุกครั้งไป
หากบอกไปคงไม่มีใครเชื่อว่านักกีฬากล้ามใหญ่อย่างผม จะกลัวกะเทยฝังใจเช่นนี้
หลายเดือนมานี้ไม่มีซักวันเลยที่เจ้ากะเทยควายจะปล่อยให้เธอเดินคนเดียว
เมื่อไหร่ผมจะมีโอกาสนะ? แต่รักแท้ต้องไม่ทิ้งความพยายาม
ผมเชื่อว่าวันหนึ่งโอกาสต้องเป็นของผม..
ในขณะที่หัวใจผมกำลังอิ่มเอิบไปด้วยความหวังแห่งรักนั้น
กลับมีเหตุการณ์เลวร้ายที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้นกับชีวิตผม
เพื่อนของพี่สาวย้ายเข้ามาเช่าบ้านติดกับบ้านผม
พี่สาวแนะนำให้ผมรู้จัก “พี่มด” และขอแรงผมช่วยขนย้ายสัมภาระเข้าบ้าน
แต่สายตาและรอยยิ้มของพี่มดที่มองมายังผมซิครับ
ทำเอาหัวใจของผมเหมือนจะหยุดเต้น
ผิวของพี่มดขาวละเอียดมาก เข้าใจว่าคงผ่านการดูแลมาอย่างดี
พี่มดสูงประมาณ 170 ซม. เอวเล็กรับกับก้นที่ได้รูปอย่างแปลกประหลาด
ในระหว่างที่ช่วยกันขนย้ายสิ่งของ ผมมองผ่านหน้าอกของพี่มดอย่างไม่ตั้งใจ
แต่ก้ออดจะนึกถึงแตงโมลูกย่อมๆ ที่แม่ค้าวางขายอยู่ในตลาดไม่ได้
เธอเอามันมาจากไหนนะ เห็นแล้วน่าหนักอกหนักใจแทนจริงๆ
ยามที่เราขนย้ายสิ่งของผ่านช่องทางเล็กๆ ที่ต้องค่อยๆ เบียดผ่านกัน
ผมรู้สึกได้ถึงความนิ่มจากร่างกายพี่มดที่บดเบียดลงมาบนร่างกายที่เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อของผม
มันเป็นความรู้สึกที่คนอย่างผมยากจะบรรยายจริงๆ
พี่มดคงมองผมเป็นน้องเลยไม่ได้ระวังตัว
ผมได้แต่ข่มความรู้สึกแปลกๆ ที่กำลังปะทุขึ้นมาในใจอย่างสุดความสามารถ
อย่างน้อยก้อเพื่อเห็นแก่พี่สาวผม..
วันเวลาผ่านไปพี่มดมาเป็นแขกประจำของพี่สาวผมแทบทุกวัน
บางวันก้อชวนกันออกไปดูหนังพักผ่อน
บางวันก้อชวนกันไปหาหมอความงาม
(ไม่รู้พี่สาวผมจะบ้าความงามตามพี่มดไปถึงไหนไม่เข้าใจจริงๆ)
แต่สายตาที่พี่มดมองมายังผมมันแฝงแววตาแปลกๆ มากขึ้นทุกวัน
บางคืนผมหลับตานอนยังมองเห็นรอยยิ้มและแววตาคู่นั้นจน... อ่านทั้งเรื่อง
