และแล้วก็ถึงวันที่ครอบครัวป้าแดง ไอ้ลุงสัก ต้องลาจากห่างไกลก็มาถึง
" ตื่นแต่เช้าเลยนะสิต โอ้ พาหนูน้อยมากันด้วย "
ป้ามัดแม่ค้าขายโจ๊ก ทักทายช่างสิต ที่หนีบเจ้าบอยกับน้องโม
มาหม่ำมื้อเช้า ในตลาดด้วยกันตั้งแต่เช้าตรู่
" สวัสดี ทักทายป้าเค้าหรือยังลูก " ช่างสิตแนะนำลูกน้อยที่ว่าง่าย ยกมือไหว้กันหยอย ๆ
" เอ้อ ดีลูก เอ้า นั่งเลย นั่งเลย " แล้วก็ได้นั่งรอหม่ำโจ๊กร้อน ๆ สุดอร่อย
ที่ชาวบ้านคนตลาด ต่างซูฮกติดใจ กันมายาวนาน จนต้องมาต่อคิวซื้อกันเป็นประจำ
" อ้าว ลุงเล็ก โอ้โห ก้มหน้าก้มตาเลยนะ " และบังเอิญเจอคนคุ้นเคย
ที่จ๊ะเอ๋กันบ่อยในร้านนี้ จนเด็ก ๆ ต้องไหว้สวัสดีกันอีกรอบ
" โอ้ หวัดดีจ้ะ ๆ แหม เก่งจังเลยลูก ตื่นกันแต่เช้าเลย " ลุงเล็กที่ซดโจ๊กหมดพอดีว่า
" แล้วคุณแม่ไม่มาด้วยเหรอ " คุณลุงเล็กยิ้มแย็บถามต่อ
ถึงหญิงงามคนสวยนามแม่อุ้ม ที่เมื่อวันวาน เพิ่งจะพลาดท่ายืนโป๊หมอยโผล่ให้ตนชม
ด้วยฝีมือ เจ้าลูกชายตัวน้อยของนวลนาง
" เหมือนเดิมแหละลุง ตื่นเช้ามืดมาทำขนมหลายวัน คงเพลียแหละ "
ช่างสิตตอบแทนเด็ก ๆ ที่คุณแม่ยังคงนอนอยู่
ส่วนมือก็เอื้อม ไปหยิบหนังสือพิมพ์มาเปิดอ่าน
มากันหมด... ทิ้งแม่อุ้มเขานอนอยู่บ้านคนเดียวแบบนี้..
สงสัย... ลุงเล็กนั่งอิ่ม รำพึงไปถึงไอ้ลุงสักสหายขี้เมา
ที่ไม่รู้ว่ามันพูดจริงหรือพูดเล่น ในค่ำคืนวันนั้น
ว่ามันกับแม่อุ้ม... อืม.. ข้องใจจริง..
แถม.. ไอ้เวรนั่น เสือกจะไปอยู่ที่อื่นซะแล้ว
" เอ้อ วันนี้ใช่มั้ยวะ ไอ้สิต ที่ป้าแดงเขาจะย้ายบ้านกันน่ะ " ลุงเล็กรู้ แต่ถามไปงั้นจะชวนคุย
" ใช่ลุง เย็นนี้แหละมั้ง เห็นจ๋อย ๆ กันทั้งบ้าน " ช่างสิตอ่านข่าวไปตอบไป
" ฮ่ะ ฮ่ะ คงไม่อยากไปกันน่ะแหละ อยู่มานาน "
" หึ.. แต่ผมเห็นหงอยกันเหลือเกิน ยิ่งลุงสักนะ เดินงี้ไข่ห้อย ห่อเหี่ยว ๆ "
ช่างสิตทำอาการประกอบ เรียกเสียงฮาให้กับลุงเล็กและเด็ก ๆ ตามความเคยชิน
โดยมิได้ล่วงรู้ ว่าช่วงเวลาลับหูลับตาคน ของแม่อุ้มเมียสุดที่รัก
ณ ตอนนี้กำลังถูก ไอ้ลุงไข่ห้อยที่ว่า
มาบอกลา พร่ำพรอดได้เด็ดอร่อย ไม่แพ้รสชาติโจ๊กที่รอชิม
" ปั่บ!! ปั่บ!! ปั่บ!! ปั่บ!! ปั่บ!! ปั่บ!! ปั่บ!! "
เสียงสยิว หนอกเนื้อหวิวตีกัน แว่ววานดังกระจายไปทั่ว ๆ ห้องนอนอันคุ้นเคย
ที่ไอ้ตาลุงอ้วนดำ กำลังตั้งหน้าตั้งตา ใช้ช่วงเวลาพิเศษนี้
มาล้างหน้าไก่ ส่งท้ายให้แม่อุ้มหญิงคนงาม
" เดี๋ยว... อ่านทั้งเรื่อง
