พี่ตี๋แกค่อนข้างเอาใจใส่บัวเป็นอย่างมาก ทั้งสอนงาน ทั้งกำกับดูแลเรื่องงานทุกๆอย่างให้กับดิฉัน (ซึ่งตอนแรกบัวคิดว่าพี่เค้าน่าจะคิดอะไรกับบัวแน่ๆ เพราะว่าแกชอบไปดูงานกับบัวบ่อยๆ) แต่แกก็บอกว่า แกมีครอบครัวแล้ว ได้ยินดังนั้นก็เลยไว้ใจค่ะ ไม่คิดอะไรมาก พอทำงานได้ 2 เดือนค่ะ ความสัมพันธ์ระหว่างบัวกับพี่ตี๋ค่อนข้างที่จะสนิทกันมาก ไปกิน ไปเที่ยว (บ้างบางครั้งนะค่ะ อาศัยบอกแฟนว่าไปเลี้ยงลูกค้า) เราสนิทกันมากๆค่ะ แกเป็นหัวหน้างานที่ใจดีมากๆ หน้าตาก็ถือว่าน่ารักค่ะ ตี๋สมชื่อ ทุกๆคนรักแกมากค่ะ เพราะความเป็นดีของแก ทีนี้บัวก็ได้รับคำสั่งให้ไปเปิดตลาดใหม่ที่ภาคกลาง แทนพี่ที่จะลาออกในสิ้นเดือน บัวค่อนข้างกลัวนิดหน่อย เพราะว่าเส้นทางต่างจังหวัดไม่เคยไปเลยค่ะ ขับไปหลงแน่ๆ โชคดีที่พี่ตี๋แกบอกว่าไม่เป็นไร บัวไปคนเดียวไม่ได้หรอก เดี๋ยวจะปิดการขายไม่ได้แน่ๆ (เพราะเป็นลูกค้ารายใหญ่ีที่สุดในจังหวัด)
ดังนั้นเราก็ได้เดินทางไป (จังหวัดสุดท้ายก่อนภาคเหนือ) ระหว่างทางก็คุยเรื่องส่วนตัวกันไปเรื่อยๆค่ะ (ส่วนใหญ่บัวจะถามเรื่องแฟนพี่ตี๋เค้าค่ะ ว่าเป็นคนยังไง) พี่ตี๋ก็บอกว่าเค้ากับแฟนไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว คือแยกกันอยู่ตั้งหลายปีแล้ว แต่แกก็ไม่ได้มีใครใหม่ เพราะทำแต่งาน บัวก็เลยแปลกใจมากเพราะพี่เค้าดูอบอุ่น ดูรักครอบครัวมากๆเลย จึงแปลกใจว่าพี่แกอยู่ได้ยังไง คนเดียว บัวก็เลยถามพี่เค้าไปว่า อยู่คนเดียวไม่เหงาเหรอ ? แกหันมาถามบัวกลับว่า ถ้าเป็นบัว บัวจะเหงารึเปล่า ? บัวตอบว่าเหงาแน่ๆ เพราะว่าเป็นคนขี้เหงาอยู่แล้วค่ะ
เดินทางออกจากกทมได้ไม่นาน ฝนตกหนักมาก แถมเป็นช่วงกลางคืน บัวกลัวมากค่ะ ข้างทางก็ไม่มีอะไรเลย มืดมาก ขับไปได้สักพัก พี่ตี๋เห็นว่าบัวอาการไม่ดี พี่แกเลยบอกว่า ถ้าอย่างนั้น ไปพักในโรงแรมข้างหน้าก่อนดีไหม (เพราะว่าตอนแ... อ่านทั้งเรื่อง
