คริสเตียนคือชื่อของเขา ชายหนุ่มร่างสูงหน้าเข้มตาคมผู้นี้มีแผ่นอกกำยำผายกว้าง ส่อความเป็นนักกีฬาเต็มตัว ร่าเริง คุยเก่งและมีเสน่ห์ ทุกคนในครอบครัวของเจฟฟรีย์เพื่อนสนิทของเขาต่างชอบเขาทุกคน
ทันใดนั้น...ม้าตัวหนึ่งก็ควบตะบึงตรงมา คริสเตียนเงยหน้าขึ้น
มองเห็นหญิงสาวผมทองผู้หนึ่งอายุราว ๆ ยี่สิบปี ใบหน้าสวยเต็มไปด้วยความตกใจเห็นได้ชัด ก่อนที่เขาจะรู้ตัวหรือว่าจะช่วยเหลือทัน ร่างหล่อนก็ถูกสลัดตกจากหลังม้าลงมาล้มฟุบอยู่ไม่ห่างจากเขานัก เจ้าม้าสีทองแดงตัวนั้นวิ่งไปหยุดยืน ร้องฮี้ ๆ ๆ อยู่ไม่ห่างนัก ชายหนุ่มรีบวิ่งตรงเข้าไปหา เขาพยุงร่างหล่อนขึ้นมา หญิงสาวสูดปากเบา ๆ ด้วยความเจ็บปวด
“คุณเป็นอะไรบ้าง” คริสเตียนถามอย่างสุภาพ เธอสั่นหน้ามองเขาด้วยความสงสัย ชายหนุ่มยิ้มให้
“ผมชื่อ...คริสเตียน”
“ฉัน..มาเดอลีนค่ะ” เธอพูดเบา ๆ เสียงหวาน มองสบตาเขาด้วยความสนใจ “ฉันไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลย”
คริสเตียนหัวเราะ “ผมเพิ่งมาจากลอนดอน...เพื่อมาท่องเที่ยว...คุณคงจะไม่เป็นอะไรมากนะครับ” เขาพูด มองไปสำรวจร่างกายหล่อน หญิงสาวผมทองแต่งกายชุดขี่ม้าสีทึบ นุ่งกางเกงรัดร่างสวมบู๊ทขึ้นมาถึงเข่าขัดมันปลาบ มันเป็นหนังแกะราคาแพง แสดงถึงฐานะอย่างดี
นอกจากรอยคลุกฝุ่นและถลอกนิดหน่อย หญิงสาวเจ้าของนามมาเดอลีนไม่ได้เป็นอะไรมากนัก เขามองสำรวจไปทั่วร่างเธอ คริสเตียนก็รู้สึกใจเต้นแรงพิกลเมื่อมองความสะสวยที่ใบหน้ารูปไข่ แก้มแดงเปล่งปลั่งด้วยเลือดสาว นัยน์ตาสีฟ้าใสแจ๋วเป็นประกายกลอกกลิ้งแววหวาน ปากอันเต็มอิ่มยังแดงสดยิ้มน้อย ๆ อยู่เสมอ เสื้อกางเกงอันรัดรูปทำให้เขาสังเกตว่าทรวงอกอวบเต่งพุ่งผลิเต็มเต้า กระเพื่อมน้อย ๆ ดันเสื้อออกมาแทบปริ
แต่สะเอวซิคอดกิ่วเล็กบางไม่น่าเชื่อว่าจะรองรับเอาส่วนสะโพกอันผายกว้างกลมกลึงได
้ส่วนสัดอันแสนสะคราญนั้นไว้ได้
ท่อนขาเธอกลึงเรียวลาดโค้งได้ส่วนเหมาะเจาะ แม้แต่แขนและมือก็... อ่านทั้งเรื่อง
