จนวันหนึ่งอาจารย์ได้จัดนำเที่ยวเฉพาะปี 1 ขึ้น พวกผมไปถึงก็ใกล้ค่ำแล้วทางหมู่บ้านจัดให้พักที่ศาลาวัด แยกกันนอนเป็นกลุ่มระหว่างหญิงกับชาย เธอเดินออกไปจากวัดผมเดินตามไปแล้วจับมือเธอ เธอตกใจสะบัดมือออกจากผมพูดว่า นายอย่ามาทำแบบนี้นะเราไม่ชอบเห็นไหมคนเยอะไปหมด ผมพูดว่าก็อยากไม่พูดกับผมนี่นาผมมาดีนะครับคุณเองก็รู้ เธอพูดก็ฉันไม่อยากดีกับเธอนี่ ผมพูดสวนทันทีเราโกรธกันตั้งแต่เมื่อไหร่ผมไม่เห็นรู้เรื่องเลยผมพูดจบเธอก็เดินออกไปอีกผมเดินตามไปอีกไกลมากจนผมต้องบอกว่า คุณหยุดก่อนมันไกลมากแล้วและจะค่ำด้วยแล้ว คุณจะไปไหนผมว่าเรากลับวัดกันดีกว่านะ เธอไม่หยุดเดินยิ่งพูดเธอก็ยิ่งเดิน จนมาหยุดที่ปลายสวนของใครก็ไม่รู้เวลานั้นมืดแล้ว
ผมมองเธออยู่ไกลๆ พร้อมพูดขึ้นว่า ทำไมไม่เดินไปอีกละเรากลับกันเถอะ เธอพูดว่าเธอไม่กล้าเดินกลับเธอกลัว อยู่ๆเธอก็เดินมาจับแขนผมแล้วพูดเรารีบกลับกันเถอะนะเธอกลัวจะแย่อยู่แล้ว
ผมพาเธอกลับมาทางที่เดินมาตอนแรกพอเดินจะเลยสวนอยู่ๆก็มีคนเดินออกมาจากสวนผมตกใจแต่ไม่พูดอะไร
ส่วนเธอนั้นร้องกรี๊ดออกมาเสียงดังลั่นใน
บริเวณนั้นจากนั้นก็มีเสียงพูดออกมา หยุดร้องได้แล้วลุงไม่ใช่ผีหรอกลุงเพิ่งมาทำสวนเสร็จแต่เก็บของเลยออกมาช้าหน่อยมันเลยมืดก่อนไม่ต้องกลัว
เธอหยุดร้องขณะที่เธอกอดผมแน่นผมเองโอบกอดเธอแน่นในอ้อมแขนผมรู้สึกอบอุ่นมากเลยที่ได้กอดเธอ แล้วลุงคนนั้นก็เดินไปเธอยังไม่ยอมออกจากอ้อมแขนผม ผมได้ทีเลยถือโอกาสจูบไปที่ซอกคอเธอ เธอยังไม่รู้สึกคงยังตกใจอยู่ผมเห็นเธอไม่ตอบโต้หรือขัดขืนอะไรผมดึงตัวเธอออกจากอ้อมกอดแล้วจูบไปที่ปากของเธอ เธอตบหน้าผมทันทีพูดขึ้นว่าคุณอย่าทำแบบนี้นะฉันไม่ชอบคนที่ฉวยโอกาสแบบนี้
ผมไม่ฟังเสียงก้มหน้าจูบลงที่ปากเธออีก เธอพยายามดิ้นให้หลุดจากการกอดของผมแต่ไม่เป็นผลเลย ผมระดมจูบเป็นการใหญ่ในที่สุดเธอก็อ่อนแรงจนได้ยอมให้ผมทำตามใจอย่างง่ายดาย ผมเองก็เริ่มเกิดอารมณ์ขึ้นมาแล้วไม่น้อยเลย
ความรู้สึกตอนนั้นมันซ่านไปหมดแแล้วผมเอามือสอดลูบเข้าไปในกางเกงในพอโดนเข้านั้นเธอสะดุ้งสุดตัวร้อง
ครางผมไม่อยากเอามือออกจากตรงนั้นเลย ผมขยี้มือคลึงที่ร่องสวาทจน... อ่านทั้งเรื่อง
