Κάποια στιγμή ήρθε ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου που μας είχε κλείσει. Ήταν μια γυναίκα η οποία φανερά αμήχανη ζήτησε συγνώμη και από τους δυο μας για το λάθος της. Η άλλη άρχισε τα έντονα παράπονα με αγενή και προκλητικό τρόπο φανερά ψάχνοντας καυγά. Η άλλη ήταν ήρεμη και πολύ απολογητική και φανερά σε πολύ δύσκολη θέση. Για να μην συνεχιστεί αυτό μπήκα στη κουβέντα και είπα: «Δεν υπάρχει λόγος να το συζητάμε άλλο.. μια άτυχη και ακούσια στιγμή ήταν και σίγουρα δεν έγινε και τίποτα κακό». Η γκρινιάρα μπήκε στο αμάξι της και έφυγε μουρμουρίζοντας.
Η άλλη μου λέει: «Ευχαριστώ πολύ. Συγνώμη για την αναστάτωση αλλά πραγματικά πάρκαρα πολύ αφηρημένη.. δικό μου το λάθος»
«Δεν πειράζει .. αυτά συμβαίνουν.. το θέμα είναι να μην τύχεις σε γκρινιάρηδες» της απαντώ γελώντας.
«Είδες? Έψαχνε καυγά.. μια λάθος κουβέντα να της έλεγα και θα γινόταν χαμός! Αλλά με έσωσες!»
«Δεν μπορώ ούτε τους καυγάδες ούτε τα νεύρα» της λέω «Άλλωστε όση ώρα περιμέναμε χάζευα το αυτοκίνητο σου.. πολύ ωραίο» συμπληρώνω. Αυτό που δεν είπα ήταν ότι όση ώρα μιλούσαμε, χάζευα της ίδια. ... อ่านทั้งเรื่อง
