เวลานั้นประมาณเจ็ดโมงครึ่งเห็นจะได้ ครูสอนงานไม้กับนักเรียนสาวป.6 เดินเคียงคู่กันมาจนถึงหน้าประตูโรงเรียนซึ่งเป็นทางผ่านไปสู่ห้องงานไม้ "ตกลง...เมื่อเช้าครูชัยเป็นอะไรไปคะ ถึงได้เดินเหม่อ
ลอยแบบนั้นน่ะ" เด็กสาวถามด้วยความสนใจ อย่างน้อยเธอก็ควรจะได้รู้เหตุผลที่โดนครูของเธอระบายอารมณ์ใคร่ใส่ "อ๋อ...เรื่องนั้นเหรอ น้ำฝนอยากรู้จริงง่ะ?" ครูชัยย้อนถาม เด็กสาวพยักหน้ารอคอยคำ
อธิบายของครูชัย เย็นฤทัยหยุดเดินเมื่อเห็นครูของเธอไม่ยอมเดินต่อ ตาของทั้งคู่ประสานกัน ครูชัยทำท่าหมือนจะตอบแต่แล้วก็เปลี่ยนใจ "ไม่มีอะไรหรอกน้ำฝน" ครูชัยตอบปัดแบบสั้นๆ การจะอธิบายให้
เย็นฤทัยเข้าใจว่า ที่ครูชัยเหม่อลอยเพราะหงุดหงิดที่เห็นชลดาไปสนใจเพื่อนหนุ่มต่างห้อง คงไม่ใช่เรื่องง่ายนัก "ไม่จริงอ่ะ หนูรู้นะว่าครูชัยกังวลอะไรซักอย่างอยู่" ด้วยความที่เป็นนางงามมิตรภาพประจำ
โรงเรียนที่คอยช่วยเหลือเพื่อนๆอยู่เสมอ เย็นฤทัยอยากช่วยแก้ปัญหาให้ครูชัยบ้าง
ระหว่างที่ทั้งคู่ยืนคุยอยู่นั้นเอง "ครูชัย!" เสียงใสๆแต่คราวนี้ดูดุๆดังแว่วมา สองครูและลูกศิษย์หันไปมองก็เห็นวิภาวีสะพายกระเป๋าเดินเข้ามาในโรงเรียน วิภาวีมองหน้าเย็นฤทัยสายตาไม่ต่างจากทุกครั้งที่
เห็นเย็นฤทัยอยู่กับครูชัยเลย "คุยอะไรกันอยู่คะ?" วิภาวีเปิดฉากถามจ้องจับผิดทันที "อ๋อ...เปล่า คุยกันไปเรื่อยเปื่อยน่ะ วันนี้ทำไมมาช้าจังเรา?" ครูชัยถามย้อน จุดประสงค์ที่แท้จริงก็เพื่อเปลี่ยนเรื่องไม่ให้
เย็นฤทัยซักไซ้ต่อนั่นเอง "รถติดค่ะ...ครูชัยไปไหนมาอ่ะ?" วิภาวีรีบตอบแล้วถามต่อทันที ปกติเธอจะเห็นครูชัยอยู่ที่ห้องงานไม้แต่คราวนี้กลับยืนคุยกับเย็นฤทัยกันอย่างถูกคอ เห็นแล้วทนไม่ได้จริงๆ "ไป
เดินเล่นแถวสระว่ายน้ำมาน่ะ พอดีเจอเย็นฤทัยกลางทางก็เลยชวนกันเดินมา...จริงมั๊ยน้ำฝน" ครูชัยอธิบายอย่างคล่องแคล่วแล้วก็หันไปมองเย็นฤทัยในเชิงให้เธอช่วยยืนยัน "อ๋อ...เออ ใช่ๆ" เย็นฤทัยสนับ
สนุนด้วยน้ำเสียงสั่นๆพร้อมกับนึกถึงคำอธิบายของครูชัย เด็กสาวเห็นครูชัยเดินมาจากทางสระว่ายน้ำจริงๆ เธอเริ่มสงสัยแล้วว่ามีอะไรที่สระว่ายน้ำที่ทำให้ครูชัยไม่สบายใจ แต่เสียงตอบสั่นๆของเย็นฤทัย
ก็ทำให้วิภาวีสงสัยความสัมพันธ์ของทั้งคู่อยู่ไม่น้อย "คุยกันไปนะ เดี๋ยวครูต้องไปเตรียมสอนคาบแรก" ครูชัยเห็นจังหวะรีบขอตัวชิ่งหนี "เดี๋ยวสิคะครูชัย ยังคุยกันไม่รู้เรื่องเลย" เย็นฤท... อ่านทั้งเรื่อง
