แถมแทรกเป็นริ้ว ๆ ขึ้นไปบนอากาศ
ณ. สี่แยกบางนา ในวันอาทิตย์ นี้ มันทั้งร้อน และก็ทั้งหงุดหงิด
" ไอ้รถตู้ นี่... มันเป็นห่าอะไรของมันวะ ! " ผมสบถ
" แม่ง ... กูบอกให้จอดตรงแยกบางนา เสือกเลยไปจอด ทางไปสำโรง "
ถนนหนทาง วกวน หลายแยก หลายทาง ต้องเดินย้อนกลับเข้ามา
ความสำอางค์ในชุด เสื้อเชื๊ตลายทางสีครีม กับแสลคสีเทา แทบไม่มีเหลือ
เนื่องจากเหงื่อซึมเหนียวจับไปทั่วทุกอณูของร่างกาย
แต่สายตายังเผลอเหลือบมอง หนุ่มน้อยเสื้อดำในตู้โทรศัพท์ริมฟุตบาท
ก่อนถึง ป้ายรถเมล์ สี่แยกบางนา
" แหม.. ไอ้นี่ " ผมคิดในใจ " ตี๋ดีนี่หว่า น่ารักดีวะ "
ผมเหล่มองมันนิด ๆ ก่อนเดินต่อไปหยุดรอรถ
สำหรับวันอาทิตย์นี้ ผมมีสอบในรายวิชาของการศึกษามหาบัณฑิต
ปกติถ้าไม่ติดรถพี่ไป ก็จะขึ้นรถตู้ มาลงแยกบางนา
แล้วต่อ รถเมล์ 7 บาทตลอดสายถึง มหาลัยของผมด้วยความสวัสดี
อ่า... พูดถึงก็มาพอดี ขึ้นเลยละกัน ลมโกรกนิดก็ไม่เป็นไร
เพราะพอถึงมหาลัย
ค่อยแวะเข้าร้าน สระ ไดร์ เดี๋ยวก็หล่อเหมือนเดิม
รถเมล์สาย 48 มีประตู หน้า - หลัง ( ไม่ได้มีแค่ประตูกลางประตูเดียว )
ผมยืนรอที่ป้าย ตรงกับประตูหลัง ก็เลยต้องก้าวขึ้นรถในประตูหลัง
ที่นั่งว่าง... ดูเหงาเงียบ
อย่างว่า อากาศร้อนตอนเที่ยงของวันหยุดสุดสัปดาห์
นอนเล่นอยู่ที่บ้านน่าจะดีกว่า
แหงะไปดูเพื่อนร่วมป้ายรถเมล์ที่ขึ้นมาพร้อม ๆ กับผม
ไม่เห็นมีใคร นอกจาก ' ไอ้ตี๋หนุ่มเสื้อดำ ' ที่ยืนคุยโทรศัพท์
ก้าวขึ้นมาที่ประตูหน้า
ตู้โทรศัพท์ที่มันโทรอยู่เลยป้ายรถเมล์
ไม่แปลก ที่มันจะก้าวขึ้นที่ประตูหน้า
หากทว่ากลับแปลก ...
เมื่อผมนั่งแหมะลงบนที่นั่งหลังประตูหลัง ที่มีอยู่เพียงคู่เดียว
เพราะถ้าหลังสุด คือเบาะหลัง นั่งได้ไม่จำกัดจำนวน
ไอ้น้องตี๋เสื้อดำ กลับเดินจากข้างหน้ารถ หย่อนตูดลงที่เบาะหลังสุด
ความแปลกมันอยู่ที่ ที่นั่งหน้า ๆ มีว่างเยอะไป
เบาะหลังสุด ไม่มีคนนั่งเลยซักคน มันเลยกะสบาย ๆ ของมันละมั้ง
เลยนั่งลง
สะดุดตาตั้งแต่ผมเหล่มันในตู้โทรศัพท์แล้ว มันก็ย่อมรู้ว่าผมเหล่มัน
ขณะนี้ที่นั่งหลังประตูหลัง มีผม กับไอ้ตี๋เสื้อดำ นั่งกันอยู่ แค่ 2 คน
แต่ผมนั่งหน้ามันขึ้นมา แถวเดียวเท่านั้นเอง
ระหว่างทางโดยมารยาท ผมไม่หันไปมองหน้ามันโดยตรง
แต่ก็แอบชำเลืองมองทางหางตา ( ไม่ได้หาเรื่องน้องเขานะ )
ผมก็ ... อ่านทั้งเรื่อง
