หลังจากที่พักอยู่ได้สักระยะหนึ่ง ผมก็เริ่มเบื่อมาก เพราะญาติผมที่มาด้วยกันเกิดไม่สบายและต้องกลับเชียงใหม่กระทันหัน คงเหลือผมกับน้าที่ต้องทำงานทุกวันจันทร์ถึงวันเสาร์ ผมก็เลยนั่งเหงาอยู่บ้านก็จะให้ไปไหนได้ในเมื่อไม่รู้จักทาง ไม่รู้ที่เที่ยวและก็เบื่อมากเลย
แต่แล้วก็มีคนหนึ่งที่มาทำให้วันที่แสนเหงาและน่าเบื่อนั้นมีสีสันมากและเป็นสีสันที่ผมเองก็เพิ่งจะพบเจอและน่าประทับใจมาก เมื่อกริ่ฝหน้าบ้านดังขึ้น ผมงงมากนึกว่าน้ากลับบ้านเร็วกว่าปกติ วีดีโอที่ยืมมาก็รีบปิดเพราะเป็นหนังอย่างว่า พอไปเปิดประตู ปรากฏว่าเป็นบรุษไปรษณีย์คนหนึ่ง เอาพัสดุมาส่งให้น้าผม
แต่ผมก็เซ็นต์รับไปได้ แต่ต้องขอดูบัตรประชาชนอยู่ พี่ไปรษณีย์ก็ขอมานั่งพักในบ้าน แล้วพอพี่แกดูบัตรผมแกก็ยิมแล้วแกก็ให้ผมเซ็นต์ แกถามผมว่าเป็นคนเชียงใหม่เหรอ ผมก็บอกว่าใช่ แกถามอะไรต่อมิอะไรผมตั้งมากมาย ผมเลยให้แกถามไปเพระแกบอกว่าบ่ายจัดอากาศร้อนขอนั่งพักหน่อย เพราะมีพัสดุอีกไม่กี่ชิ้น เดี๋ยวก็เสร็จ ผมเองก็ดีใจไม่ว่าอะไรที่แกชวนผมคุย เพราะอย่างน้อยก็ยังมีคนคุยด้วยดีกว่าอยู่บ้านแบบเบื่อ ๆ เหมือนเดิม ผมเองก็บอกว่าอยากไปเที่ยว แต่ไม่รู้จะไปไหนดีเพราะไม่คุ้นทางและไม่มีเพื่อน พี่ไปรษณีซึ่งผมมารู้จักชื่อแกอีกทีว่าพี่ กบ แกก็อาสาจะพาผมเที่ยวเย็นนี้ ถือว่าขอบคุณค่าน้ำเย็นที่ผมบริการแก
ตอนแรกผมนึกว่าแกพูดเล่นซะอีก แต่พอเย็น ๆ ประมาณห้าโมงเห็นจะได้แกก็ขี่มอไซด์มารับผมที่บ้าน ตอนแรกผมก็ไปเที่ยวเป็นร้านอาหารเล็ก ๆ ใกล้ชายหากแห่งหนึ่ง ซึ่งพี่กบแกบอกว่าอยู่ใกล้บ้านแกและก็บรรยากาศดีด้วย ก็ใช่อย่างที่พี่แกบอก ผมเองก็ชอบถ่ายรูปเลยถือโอกาสบันทึกภาพที่นั้นหลายใบเหมือนกัน แถมหมาที่แกเลี้ยงไว้ก็เชื่องและก็เล่นกับผมสนุกมาก วิ่งบนหาด
พี่กบแกเทคแคร์ผมดีมากครับ จนผมสังเกตว่าจะมากเกินไปจนผมเกรงใจเสียด้วยซ้ำ พอสักหน่อยแกก็หยิบเบียร์ให้ผมกระป๋องหนึ่งในหลายกระป๋อง ซึ่งแกเตรียมไว้แล้วในกระติก จนผมเริ่มเคลิ้ม แล้วแกก็ชวนผมเล่นน้ำทะเลตอนนี้ที่หาดก็มืดแต่ก็ยังมีไฟจากร้านอาหารที่อยู่ใกล้ ๆ ผมว่าตอนนั้นหาดทรายมันก็ไม่ค่อยสวยหรอกครับ และก็ดูไม่มีอันตรายอะไร แต่ก็แพ้แรงยุของพี่กบ ก็เลยลุยเล่นน้ำทะเลกัน
ตอนนั้นผมถอดเสื้อเหลือการเกงตัวเดียวเล่นน้ำ กับพี่กบ ซึ่งแกเองก็ชอบมองผมและก็ชอบกระโจนมาเล่นน้ำก... อ่านทั้งเรื่อง
