.... อากาศทางภาคเหนือของเชียงรายหนาวมาก ผมจำได้ว่าตอนนั้นเป็นระยะสิ้นสุดสงครามโลกใหม่ๆ ประเทศไทยยังลำบากยากเข็ญจากภัยสงคราม ซึ่งเราเป็นผู้พ่ายแพ้ร่วมกับญี่ปุ่น ผมทำงานในหน่วยงานราชการแห่งหนึ่ง ต้องขึ้นมาจัดการฟื้นฟูหน่วยงานของเราซึ่งแทบละลายสูญสิ้นจากสงครามในคราวนั้น ยามว่างจากการทำงาน ผมก็ออกท่องเที่ยวไปเรื่อย เชียงรายในตอนนั้นนอกตัวเมืองออกไปนิดเดียว ก็เป็นป่าทึบที่อุดมไปด้วยสัตว์นานาพรรณ
.... ผมซอกซอนไปตามหมู่บ้านต่างๆ เพื่อสำรวจภูมิประเทศและประชาชน และเมื่อใกล้จะจบงานที่ต้องไปจัดการทำ ผมก็เตรียมตัวกลับพระนคร ผมขนต้นไม้ป่าหลายอย่างกลับมาเพื่อเอามาปลูกที่บ้าน ใส่มาเต็มท้ายรถจี๊ปทหารแบบอเมริกัน ซึ่งเป็นพาหนะของหน่วยงานราชการ คืนวันก่อนหน้าที่ผมจะเดินทางกลับนั่นเอง ผมก็พบกับชายชราชาวป่าคนหนึ่ง แกเอาต้นไม้ขนาดเล็กมาต้นหนึ่ง รากห่อด้วยผ้ากระสอบป่าน มาบอกขายผม นับเป็นเรื่องบ้าบอที่สุด เชียงรายตอนนั้นพรรณไม้ป่าเต็มไปหมด ผมสามารถจะเอามาได้ฟรีๆโดยไม่ต้องเสียเงิน แต่เสียงแบบบ้านนอกของชายชราคนนั้นบอกผมว่า มันเป็นต้นมักกะลีผล ผมหัวเราะแทบตกเก้าอี้หวายที่นั่งอยู่ มักกะลีผล ต้นไม้ในตำนานป่าหิมพานต์ ออกลูกเป็นผู้หญิง ให้เทวดา วิทยาธร หรือฤาษี เหาะไปแย่งเอามาทำเมีย แต่ด้วยสีหน้าเรียบเฉยของชายชรา ท่าทางแกแปลกๆจนผมรู้สึกขนลุก ด้วยความละอายที่ผมไปหัวเราะขบขันเรื่องของแก หรือเพราะสงสาร หรือเหตุใดผมก็ตอบไม่ถูก ผมส่งเงินให้แกสิบบาทตามราคาที่แกเรียกร้อง สิบบาทในยุคนั้นไม่ใช่เงินน้อยๆ ก๋วยเตี๋ยวในกรุงเทพชามละสิบสตางค์ ชามเดียวอิ่มจนจุกเลยทีเดียว แล้วผมก็เอาต้นไม้นั้นใส่ท้ายรถกลับมาด้วย
.... ระหว่างทางอันทุรกันดาร ถนนลูกรังขาดตอนเป็นบางช่วง ผมใช้เวลาเดินทางกว่าหนึ่งอาทิตย์จึงกลับมาถึงพระนคร แล้วต้นไม้ทั้งหมดที่เอามาก็กองอยู่ที่ลานดินข้างบ้าน ผมรดน้ำไว้รอเวลาเอาลงดินตามความเหมาะสม เมื่อมีเวลาว่างผมก็เอาต้นไม้ต่างๆปลูกลงดินตามความสวยงามจนหมด เหลือแต่ต้นมักกะลีผลของชายชราคนนั้น ผมมองมันอย่างครุ่นคิด ในหัวมีเสียงพูดที่แกบอกอะไรบางอย่างผม "ปลูกมันในที่ลับตาคน อยากให้ผลออกมาเหมือนใคร ให้เอาเส้นผมของคนนั้นฝังลงที่โคนต้น" และอีกหลายประโยคที่แกพูดเหมือนท่องมนต์ ผมจำถ้อยคำเหล่านั้นได้ติดสมอง
.... ผมเลือกปลูกต้นไม้นั้นที่หลังบ้าน เพื่อที่จะได้ออกไปนั่งที่ระเบียงด้านหลังแล้วเห็นมัน เม... อ่านทั้งเรื่อง
