วันที่สองออกเดินอีก แต่พอสายเกิดปัญหาคุณอุษาและหนุ่มมือมือใหม่อีกสองคนหายไปหลงป่า เราต้องออกตามหา ผมเองออกช่วยตามไปๆมาๆผมก็หลงกลุ่มเช่นกันจนเย็นใกล้ค่ำผมได้พบคุณอุษาอยู่คนเดียวเธอกำลังลนและกลัวมากเธอดีใจที่เจอผมๆบอกเธอวิทยุสื่อสารอะไรก็ใช้ไม่ได้ ผมบอกเธอยังไงคืนนี้เราต้องตั้ง camp กันสองคนห่างจากธารน้ำเพราะกลางคืนสัตว์ป่าจะมากินน้ำอาจอันตรายสำหรับเราและเดินทางกลางคืนก็ไม่ปลอดภัย หากต้องการใช้น้ำก็ให้รีบก่อนค่ำ เช้าค่อยว่ากันใหม่เป็นเธอตกลงตามนั้น ผมเริ่มหาที่เหมาะๆกางเต็นท์ก่อไฟ ทำอาหารจากเสบียงที่เรามีอยู่ คุณอุษาหลบไปทำกิจส่วนตัวที่ธารน้ำกลับมาดูสดชื่นมากคงไปล้างตัวมาเพราะสองวันแล้ว กลางคืนป่ามันมืดมิดดูน่ากลัวสำหรับเธอหากอยู่กันสิบกว่าคนแบบคืนก่อนก็สนุกนี่แค่สองคนมันเงียบ เธอเริ่มพูดคุยเรื่องต่างๆแก้เหงาเธอพูดถึงลูกสาววัยขวบที่บ้านเกรงว่าจะไม่มีโอกาสกลับไปเห็นกันอีกเธอกลัวมากสำหรับผมชำนาญป่ามากกว่ารู้สึกเฉยๆ ดึกเข้าน้ำที่เตรียมไว้เธอใช้หมดไม่รู้ด้วยเหตุใดแต่ผมยังพอมี เราจะต้องนอนพักเอาแรงแต่เธอไม่กล้าเข้านอนเต็นท์คนเดียวขอนั่งเป็นเพื่อนผมอยู่ใกล้ๆกัน ดึกเข้าเธอกระหายน้ำคงจากความตื่นเต้นและกลัวเธอขอน้ำผมให้แต่มีเพียงน้อยนิด
ความกลัวอารมณ์เปลี่ยวที่อยู่ใกล้ชิดกันสองคนกอบกับอากาศเย็นในป่ามันย่อมเกิดอะไรขึ้นได้ทั้งนั้น ความกลัวหรืออะไรก็ตามเธอเข้าเบียดชิดผมโดยไม่รู้ตัวผมโอบกอดเธอไว้โดยเธอไม่ปัดป้อง ความสวยของเธอที่เห็นได้จากแสงสว่างของกองไฟทั้งกลิ่นสาบสาวของเธอทำให้อารมณ์ผมกระเจิง ผมอดกลั้นไม่อยู่ลองหอมแก้มเธอเบาๆทีหนึ่งเธอสะดุ้งไม่มองผมหรือพูดต่อว่าอะไร ผ... อ่านทั้งเรื่อง
