เพราะมีเด็กวัยรุ่นเบาะหลังเจ็ดแปดคนสะกิดกันให้มองมาทางฉัน ซึ่งดูแล้วไม่ได้แอ้มฉันหรอกแต่ละคนซีดๆขาวๆไม่ตรงสเป็กฉันสักคน คนเริ่มแน่นขึ้น กระเป๋ารถเมล์หนุ่มหน้าจืดๆ เดินเบียดคนมาเก็บตั้งค์ ตามจริงมันน่าจะหมดยุกต์กระเป๋ารถเมล์ไปได้แล้วเพราะรถส่วนใหญ่เดี๋ยวนี้เป็นรถหยอดเหรียญกันเกือบหมดแล้ว ฉันละเซ็งเลยเมื่อไอ้กระเป๋ารถเมล์บ้านี่มันเดินเบียดสวนไปสวนมาผ่านฉันเป็นรอบที่หกแล้ว เป้ากางเกงของมันเหมือนจะทำเป็นไม่จงใจเบียดอัดตรงก้นฉัน แต่ฉันรู้ว่ามันจงใจ “ ขยับชิดในหน่อยครับชิดในหน่อย ” มันตะโกนบอกผู้โดยสาร มีผู้โดยสารชายสองคนขึ้นมาเพิ่ม ฉันสะดุดตานิดหนึ่งตรงที่ว่าเขาดูหน้าตาดีทั้งคู่แต่งตัวเป็นพนักงานใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวและผูกไทด์เหมือนกัน สองคนไม่ทันสังเกตเห็นฉันเพราะมัวแต่ก้มหน้าก้มตาคุยกันเรื่องรถเสียจะตามช่างหรืออะไรนี่แหล่ะ อีกคนก็ล้วงโทรศัพท์มือถือขึ้นมาพูด เขาถูกเบียดมาจนชิดฉันคนหนึ่งโดนเบียดไปอยู่ด้านหลังอีกคนอยู่ด้านหน้า อยู่ๆรถก็เบรก
เอียดจนผู้โดยสารหน้าขมำ มือฉันหลุดออกจากราวโหนกอดคนข้างหน้าโดยอัตโนมัติ อกอวบอั๋นเบียดอัดเข้าเต็มแผ่นหลังเขา ส่วนคนข้างหลังฉันก็เบียดอัดมาจากด้านหลังเต็มตัวยังกับปลากระป๋องเป้ากางเกงของเขาเบียดตุงเข้ามาระหว่างก้นฉันพอดี ผู้โดยสารร้องกันระงม เราพยายามยืนให้มั่นคงด ฉันขอโทษคนข้างหน้า... อ่านทั้งเรื่อง
