เมืองที่ผมเกิดและได้รับการเลี้ยงดูจนกระทั้งอายุ 17 ปี แม่เลี้ยงผมลูกคนเดียวด้วยความรักอย่างทุ่มเท แม่ศึกษาต่อในมหาวิทยาลัยด้านการแพทย์ในรัฐนี้ โดยฝากให้คุณตาคุณยายดูแลผมระยะหนึ่ง แม่ได้เข้าฝึกหัดเป็น "หมอบ้าน" ในเมืองเล็กๆนี้เองเพราะแม่ต้องการให้ชีวิตที่ดีกว่าแก่ผม แม่ต้องทำงานหนักและตรากตรำเสมอมา ทั้งหมดก็เพื่อผม แม่ไม่เคยคร่ำครวญเลยเมื่อผมอยู่ใกล้ๆ แม่ดูแลผมด้วยความอ่อนโยน ไม่เคยแผดเสียงหรือลงโทษผม แม่สอนผมด้วยบทเรียนและตัวอย่าง เลี้ยงผมด้วยความเอาใจใส่โดยตัวลำพัง อาจจะมากกว่าครอบครัวอื่นๆ ที่อยู่กันพร้อมหน้า ส่งเสริมผมในสิ่งที่ผมสนใจ ทุกวันนี้ผมได้เป็นนักดาราศาสตร์ เราย้ายกลับสู่เมืองใหญ่ผมได้เข้าเรียนในมหาวิทยาลัย เรื่องเงินมันไม่เป็นปัญหาสำหรับเรา ไม่ยากจนนักมีชีวิตปานกลาง ไม่สุรุ่ยสุราย ไม่ต้องการอะไรที่เกินความจำเป็น
แม่เป็นคนที่มีความรับผิดชอบสูงเป็นผู้หญิงที่ฉลาด อาจเป็นเพราะบทเรียนราคาแพงนั้นก็เป็นได้ แม่ไม่เคยมี "DATE" อีกเลยตั้งแต่มีผม เมื่อถามถึงเหตุผลแม่จะตอบว่า แม่มีเวลาให้เด็กตัวน้อยของแม่เท่านั้น "DAET" จะก่อความวุ่นวายเป็นปัญหามันจะทำลายพัฒนาการของผม ผมไม่มีพ่อ ผมจะขาดแม่ไม่ได้ แม่เชื่อว่าผู้ปกครองควรใช้เวลาทั้งหมดให้แก่ลูกของเขาเท่าที่จะเป็นไปได้และแม่ก็เป็นเช่นนั้น แม่สละความสุขส่วนตัวให้ผม ผมไม่ได้ซาบซึ้งหรือยินดีต่อการกระทำนี้เหมือนเด็... อ่านทั้งเรื่อง
