"คุณประสบอุบัติเหตุรถชนกัน คุณสลบไม่ได้สติ บังเอิญอยู่หน้าคลีนิคของผม พอดี ผมจึงนำคุณมารักษา ผมนายแพทย์ทรงวุฒิครับ"
บุรุษคนนั้นเล่าเรื่องราวให้ดิฉันฟังอย่างละเอียด พร้อมแนะนำตัวเองเสร็จสรรพ
"ดิฉัน..เป็นอะไรมากหรือเปล่าค่ะ"
เมื่อดิฉันถามออกไป นายแพทย์ทรงวุฒิก็ตอบว่า
"คุณมีบาดแผลที่อวัยวะเพศเพราะโดนกระแทกอย่างแรง จึงต้องตรวจภายในด้วย ผมได้ตรวจดูเรียบร้อยแล้ว ยังไม่ทราบผลที่แน่นอน คุณต้องมาให้ผมตรวจเช็คเป็นระยะๆดูก่อน"
ดิฉันใจหายวาบกับคำว่า
"ตรวจภายใน"
แสดงว่านายแพทย์คนนี้ได้เห็นของอันพึงสงวนของดิฉันจนหมดสิ้นแล้ว ดิฉันกลับมาบ้าน ก็ถอดกระโปรงออกมองดูบาดแผล หัวใจของดิฉันแทบหยุดเต้นอีกครั้ง เพราะขนเพชรที่ขึ้นดกดำบนเนินสามเหลี่ยม ถูกโกนจนเกลี่ยงเกลา และที่ข้างกลีบเนื้อที่ยื่นออกมามีผ้าพันแผลปิดอยู่ รู้สึกเจ็บช้ำลึกๆที่เนินสามเหลี่ยมอยู่เล็กน้อย ถึงแม้ว่าดิฉันจะอายนายแพทย์หนุ่มคนนั้น แต่ดิฉันก็กลัวแผลตรงนี้จะไม่หายมากกว่า จึงข่มความอายไปให้นายแพทย์ทรงวุฒิล้างแผลให้
"คุณไม่ต้องคิดอะไรมากนะครับ ถือว่าเป็นการรักษา ผมเองก็ต้องข่มใจคิดอย่างนี้เช่นกัน"
ดิฉันแทบกลั้นใจตาย เมื่อถูกพาให้นอนบนเตียงในลักษณะยกขาตั้งขึ้นและถ่างออก แล้วนายแพทย์หนุ่มก็จัดการล้างแผลให้ เขาทำได้อย่างเบามือมาก ถึงแม้จะเจ็บเล็กน้อย แต่ความขวย เขินค่อยๆจางลง อีกทั้งนายแพทย์หนุ่มคนนี้ก็สุภาพจนดิฉันเริ่มสนิทสนมคุ้นเคยตามลำดับ
"วันนี้ผมจะตรวจดูภายในอีกครั้ง บาดแผลภายนอกของคุณหายเกือบสนิทแล้ว ถ้าภายในปกติ คุณก็สบายใจได้แล้วครับ" เขาพูดกับดิฉันแล้วมองด้วยสายตาแปลกกว่าทุกวันที่ผ่านมา ดิฉันเองก็รู้สึกเช่นกัน ราวกับว่าไม่อยากให้แผลมันหาย จะได้พบเขาทุกวันเหมือนเคย ตลอดเวลา 15 วันที่ผ่านมา เขาจับต้องอวัยวะเพศของดิฉันตลอดเวลา
แต่ครั้งนี้ดิฉันรู้สึกว่ามันไม่เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา เพราะว่าเป็นการตรวจภายใน เนื่องจากวันนั้นดิฉันสลบไม่ได้สติจึงไม่รู้สึกอะไร แต่วันนี้....
"ถ้าเจ็บแล้วบอกนะครับ.."
ในขณะที่เขาสวมถุงมือยางแนบเนื้อ ไปยืนที่ปลายเตียงนอนที่ดิฉันนอนถ่างขาอ... อ่านทั้งเรื่อง
